Missie #VAKANTIEBOEK

1

'Wolfs, Van Dongen!' Galmt Mechels' stem door de kantoortuin.

Wolfs kijkt me vragend aan, maar ik haal mijn schouders op ten teken dat ik het ook niet weet. Ik sta op en loop naar het kantoor van Mechels gevolgd door Wolfs.

'Oh doe de deur even dicht' zegt Mechels als we in haar kantoor staan, waarna Wolfs de deur dicht doet.

'Ga zitten' gebaard ze naar de stoelen die voor haar bureau staan.

'Ik heb een soort van zaak voor jullie' begint ze als we zitten.

'Jullie weten nog die zaak met de serieverkrachter en moordenaar?' Ik knikte bevestigend, het was één van de moeilijkste zaken die ik ooit heb gehad.

'We zijn de verdachte op het spoor, hij zit in een huisje in het vakantiepark van de Efteling.'

'Het OM wil dat hij wordt opgepakt en wil daar dus het beste recherche duo heen sturen, ik moest meteen aan jullie denken alleen moet ik nog jullie toestemming hebben en dan kan ik het voorleggen bij het OM.'

'Ik doe het' zeg ik vastberaden,

'ik ook' knikt Wolfs.

'Mooi, ik had ook niet anders verwacht. Jullie moeten morgen vertrekken, hoe laat mogen jullie zelf weten en de sleutel kunnen jullie gewoon bij de receptie halen. Alle observatie spullen liggen er al dus jullie hoeven alleen nog kleren mee te nemen. Het is nog niet duidelijk hoe lang jullie er blijven, dus neem voor de zekerheid genoeg mee. Hebben jullie nog vragen?'

Ik kijk Wolfs even aan en schud dan mijn hoofd.

'Oké, mooi succes dan'

'bedankt' zeggen we tegelijk, waarna we haar kantoor weer verlaten.

'Zal ik je morgen ophalen?' Vraagt Wolfs als ik net in mijn auto wil stappen.

'Ja is goed, hoe laat?'

'Half 11?'

'Is goed, tot morgen'

'tot morgen' glimlacht hij waarna hij zijn hand opsteekt. Ik stap in en rijd weg.

------------

Zuchtend sluit ik de auto af en open de deur van mijn appartement waarna ik hem weer achter me sluit. Ik schop mijn schoenen uit en gooi mijn jas op de kapstok.
In mijn ogen wrijvend loop ik naar de koelkast waar ik een flesje water uit pak waarna ik me naar de keukentafel begeef.

Zuchtend ga ik zitten en begraaf mijn hoofd in mijn armen. Sinds Wolfs een vriendin heeft voel ik me zo eenzaam, ik heb haar al is ontmoet dat wou Wolfs perse. Ze heet Olivia en is best aardig. Eerst woonden we nog samen, maar nadat hij had gezegd dat hij een vriendin heeft is hij vrij snel bij haar ingetrokken. Vlak daarna heb ik het huis te koop gezet, het werd te groot voor mezelf en nu zit ik sinds een paar weken in dit appartement.

Op momenten zoals deze wou ik dat ik een vriend had, het liefst Wolfs natuurlijk, maar dat gaat nu sowieso niet lukken. Het zal ook wel nooit gebeuren want hij heeft een vriendin dus hij heeft het heel duidelijk gemaakt dat hij niet verliefd is op mij. Waarschijnlijk zal ik de rest van mijn leven alleen blijven, ik zal nooit hetzelfde voor iemand anders voelen dan wat ik nu voor Wolfs voel. Dat had ik zelfs niet bij Frank, terwijl ik bijna met hem was getrouwd.

Gelukkig is het daar niet van gekomen en ben ik weglopen omdat ik besefte dat ik de verkeerde keuze zou maken. Sinds dien heb ik niks meer van hem gehoord. Nog steeds heb ik Wolfs niet verteld waarom ik ben weggelopen van het altaar, ik durfde het gewoon niet. Het enige wat ik erover zei was dat ik bang was om de verkeerde keuze te maken. Verder weet hij het ook niet. De enige die het weet is Marion.

Ik zet het flesje water weg en loop naar mijn kamer. Ik weet dat ik nog moet eten, maar ik heb er gewoon geen zin in. Ik weet niet waarom maar sinds Wolfs een vriendin heeft heb ik gewoon weg nergens meer zin in en voel ik me de hele tijd klote. Vermoeid kleed ik me om, poets mijn tanden en haal mijn make-up eraf waarna ik in bed kruip en niet veel later in slaap val.