#Shizaya# Güvenmek

#22#

Izaya bilincinin yerini gelmeye başlaması ile gözlerini açtı.Etrafı beyaz duvarlarla çevrili bir hastane odasında olduğunu hemen farketmişti.yaşadığı için ve kendine geldiği için rahat bir nefes aldı.Elini karnına koyduğunda ise
Karnındaki sıcaklık ve şişlik yoktu.
-"Kızım...bebeğim"
Hızlı yattıği yerden doğrularken karnına batan acı ile yattığı yere geri düştü.
-"Bebeğim...bebeğim"
diye sayıklamaya başlamıştı.
Shizou nerdeydi en son o sokakta yanlız başınaydı odanın kapısının açılma sesi ile ayaklandı.Içeriye giren hemşire

-"Uyunamışsın sonunda Izaya" demişti.

-"Benim bebeğim nerde doğrudum mu shizou nerde ?"

Hemşire kız izaya 'nin  şaka yapabileceğini  düşündü, sonra deli olabileceğini de hesaba katarak.

-"Izaya erkekler hamile kalamaz eğer çok istiyorsanız kendinize bir çocuk evlat edinin. Shizou diye birini de tanımıyorum.Ara sokağın birinde bıçaklanmış halde bulunmuşsunuz ve size hastaneye getirildiler birkaç gündür bilinciniz kapalıydı."

Izaya şaşkınlığını gizleyemedi hemşire kadın da izaya daki farkı farketmişti.Avucuna sakinleştirici iğneyi alarak izaya ya yaklaştı.

-"Eminim uyusanız kendinize geleceksinizdir."

-"Ares,katashi,akina,shinra,celty hiç birimi beni merak etmedi.''

-"Üzgünüm izaya kimse gelmedi sadece kapıdaki polisler senden ifade almaya geldi."

-"Tch.Saçma bu gerçek olamaz."

Hemşire kadın izaya ya yaklaşıp iğneyi koluna batırmaya çalışmıştı.Izaya ise son anda yaptığı hamle ile kaçabilmişti.
-"Bırak beni o iğne de ne ?"

-"Biraz daha dinlenmeniz gerek delice bişey yapmanızı istemem."

Derken izaya hemşire kadının elindeki iğneyi almıştı.Kadına doğru hamle yapıp sakinleştiricinin etkisi ile bayıldığını anlayınca dolabı karıştırıp kendi kıyafetlerini bulmayı umdu ve karşısında eskiden hep giymis olduğu mont vardı siyah pantolonu ve ayakkabılarını da giyerek kendini hastanenin kapısından dışarıya attı.Odadan çıkmak kolay olmuştu.Ama hala karnında bir ağrı vardı.Sancı...
Izaya içten içe"  bebeğimi aldılar" diyordu bunun başka açıklaması olamazdı bir oyunun içindeydi sanki burası oyun sahasıydı...Oyuzden bu hastaneden biran önce çıkmalıydı.

Bir ayağının üstüne basamaz vaziyette dışarıya doğru yürürken aynadaki yansımasına takıldı gözleri,sanki daha gençti,daha dinçti...Bunun bir halüsinasyon olduğunu düşünerek hastane kapısına yöneldi.Tam çıkacakken arkasından ayak sesleri yaklaşmıştı.
-"Siz orihara izaya olmalısınız biz polisiz ve sizin ifadenizi almaya geldik."

-"Ben bıçaklanmadım."
Dedi izaya arkasına bakmadan.
En son polislere döndüğünde bu adamların 3-4 yıl önce bıçaklandığında ifadesini almaya gelen polisler olduğunu farketti.
-"Demek sizsiniz daha önce de ifademi almıştınız."

-"Hayır bay izaya sizi ilk defa görüyorum."

Izaya kendisine ne tür bir oyun oynandığını düşündü.Biyandan da amansızca gülüyordu.

En sonunda geçen seferki gibi cevaplar vererek kendini hastaneden dışarıya atabilmişti.
En son yasadıklarını düşündü.Evden kaçışı,ara sokak ve bulduğu kağıt vardı aklında.
Biran aklına
Ya dileğim gerçek oldu da geçmişe gittim diye düşünmüştü.
Sonra ise o sokağa ilerlerken kendi kendine konuşmaya başlamıştı.

"Bu mümkün olabilir mi ama böyle birşeyin olması normal değil,başımda silver gibi bir bela varken ancak bumu o yapmış olabilir bana oyun oynuyor.Arkadaşlarımdan birini bulup onlarla konuşunca herşeyi öğreneceğim sonra da cocuğumu bulacağım shizou-chan da benim için çok endişelenmiştir hem..."