Ghost night

Hoofdstuk 5.

Biep. Biep. Ik kijk op mijn telefoon. Hey. Vanavond feestje bij mij, kom je ook? Kan ik je voorstellen aan mijn vrienden. xx Stannn. Ik glimlach. Wat een schatje. Ofcourse! Zin in! I'll be there! xx Your girly Het word warm van binnen. Zijn vrienden. Ik ren naar beneden. "Maaaam? Mag ik naar een feestje? Ik zou morgen toch weer naar school." vraag ik smekend. Ik wil echt graag! Stan! Waaaah. "Hmm. Als je denkt dat je het aan kunt mag je gaan, maar je gaat morgen de hele dag naar school! En dan geen gezeur." grrr. "Ja mam...Bedankt!" Stomme afspraken.

DingDong! Stan doet open. "Hee schatje!" ik geef hem een kus en loop naar binnen. "Is iedereen er al?" vraag ik als ik keiharde muziek hoor met schreeuwende stemmen. "Ja. We wouden op je wachten maar het duurde wat lang, dus heb ik de muziek maar aangezet." ik knik. "Je had ook geen tijd door gegeven." "Sorry. Kan ik het goedmaken?" hij drukt zijn mond op de mijne. "I love you too." zeg ik als hij stopt. We lopen de kamer binnen en de muziek dreunt meteen in mijn hoofd. Hardstyle. De muziek word stil gezet en iedereen kijkt naar mij en Stan. "Ehm, hoi. Ik ben Lotte. Ik ben zeventien jaar, en ik zit in klas 6 van het VWO." ik wacht tot iemand wat zegt, en dan komt een jongen naar voren. "Hoi ik ben Tomas." zegt hij. Een andere jongen komt ook naar voren en schud mijn hand. "Hoi ik ben Luc, dat is Tom, dat is Danique, dat is Mirthe en dat is Ruben." zegt hij. Ze glimlachen en zwaaien als hij hun naam zegt. Langzaam gaat de muziek weer harder. Ik begin te dansen en met de anderen te praten en neem af een toe wat drinken. Ze hebben lekkere hapjes, en iedereen is aardig. Luc komt voor me staan. "Hey Lotte. Zijn we goed gekeurd?" schreeuwt hij. "Ja hoor! Jullie zijn echt super aardig!" hij lacht. "Mooi zo. Jij bent ook aardig. Iedereen is positief over je, dus je mag bij Stan blijven." grinnikt hij sluw. "Hoe bedoel je?" "Wil je wat drinken? Je hebt nog niet zo veel gedronken." ik loop mee naar de bar. "Je ontwijkt mijn vraag." hij pakt een glas en schenkt rosé in. "Hier, alsjeblieft." hij geeft me het glas aan. We lopen terug. "Je hebt mijn vraag niet beantwoord." zeg ik. Danique, Tom en Mithe komen erbij staan. "Hey. Hoelang kennen jij en Stan elkaar nou?" vraagt Mirthe. "Ehm. Drie dagen." mijn wangen worden rood. "Dat heb je goed voor elkaar. Normaal organiseert hij pas na één of twee weken een kennismakings party." wow. "Doet hij dat elke keer?" vraag ik. Dan ben ik zeker niet zijn eerste vriendin. Lang niet. Ohja.  Jij bent er ook nog... Was je dat vergeten? Dat meen je niet. Straks had je iemand aangeraakt! Dan had je een vriend of vriendin vermoord! Sorry hoor. Niet alles staat diep in mijn geheugen gegraffeerd... Oh nou bedankt. Asje. "Ja elke keer. Dit is de vierde, maar hij heeft al meer vriendinnen gehad. Maar de meesten waren binnen twee weken weer weg." "Ohw." Jeetje. "Maar jullie zien er wel heel leuk uit samen en hij vind je fantastisch, dus misschien ben jij zijn ware." ik lach. "Zou best kunnen toch?" Nee. Wel. Nee joh, je bent gewoon een standaart meisje. Denk het maar niet. Kappen. Ik wil mijn eigen leven. Zolang je niemand aan raakt... "Ja, we hopen het voor je." zegt Tom. "Dat is lief." besef ik me. "Haha. Graag gedaan hoor." hij steekt zijn tong uit. Ik kijk om me heen. Ik zie Stan nergens. "Waar is Stan eigenlijk?" iedereen kijkt om zich heen. "He?" zegt Danique. "Ik zie hem ook niet!" zegt Luc. "Ik bel hem wel." zegt Tom. Hij pakt zijn telefoon en typt Stan's nummer in.

Tuut... Tuuut... Dit is de voicemail van ..... Jullie gaan allemaal dood. Raak het aan en vlieg naar de maan. Tuut... Tuut......

"OMG! Wat eng. Wat was dat?" de muziek valt uit. En even later ook de lichten. OMG! We rennen naar de deur, maar die zit op slot. We kunnen niet weg. "STAAAAN!!!" gilt Mithe. Opeens staat er een vrouw voor ons. "Raak haar niet aan, of val dood." ze is in gescheurde witte kleren en haar haar hang als zwarte gordijnen om haar gezicht. Ze is beeldschoon, maar gewond. Op haar gezichten zitten dikke krassen, waar vers bloed uit komt. Maar zo snel als ze kwam, verdwijnt ze ook. Het licht en de muziek gaan aan. De deur waait open, maar iedereen blijft stil staan. Te bang om wat te doen. "Holy shit. Wat was dat?" vraagt Tom na een tijdje stilte. "Dat was Bloody Mary." zegt Mirthe. "Ik heb een keer van iemand gehoord dat ze er zo uit moet zien." ik ril. Bedoelde Bloody Mary mij? Hoe weet zij dat? OMG! Ik weet het niet? Ik heb niks gedaan hoor. Swore! Hoe weet ze het dan? Misschien kon ze het voelen? I don't know. "Maar wat bedoelde ze? Wat eng!" zegt Danique. Tomas kijkt ook best bang om zich heen. "Wat the fack was dat?!" schreeuwt hij.

Bonk. Bonk. Bonk. Iemand komt de trap af. Danique gilt en kruipt tegen Tom aan. Als de deur open gaat staat Stan daar. Omg! Ik ben zo blij dat hij het is! Ik ren naar hemi toe en zoen hem. Hij maakt zich na tien seconden los. "Wat was er zonet? Ik was naar de wc, en opeens hoor ik allemaal gegil. De lichten vielen uit, en ik hoorde ook geen muziek meer. Hoe kwam dat?" vraagt Stan. "Dat weten wij dus ook niet..." zeg ik. "Het was heel eng. Bloody Mary stond hier en ze dat we 'haar' niet aan mochten raken tenzij we dood wouden." Mirthe gebruikt haar vingers als haakjes. "Wow. Ik wou dat ik erbij was. Maar het klinkt wel eng." ik knik. "Dat was het ook. Ik tril nogsteeds." ik geef hem mijn hand als bevestiging. Ik tril als een rietje.

_______________________________

Hey!

Wauw, ik heb al meer dan 50 reads. Maar ik wil meer. Dus ik begin pas weer te schrijven bij 100 reads. Ik hoop (ook voor jullie) dat dat al snel is. Dus xxxxxx en tot snel.