" Changkyun öyle kıçını dönüp gidemezsin bu ciddi bir konu. Duyuyor musun beni? Kime diyorum? "
Minhyuk Changkyun'un peşinden koşarken söyleniyordu. Changkyun hastaneye gidip tekrar kontrole girmeyi reddediyordu. Minhyuk ise hem onu hastaneye götürmeye çalışıyor hem de günlerdir üzerinde konuştukları tedaviyi ' En azından denedim ' demek için üzerinde deneyecek kişi arıyordu.
"Hyung öleceğim belli zaten. O lanet hastaneye gitmek zorunda mıyım? "
Changkyun dudağını sarkıtırken mırıldandı. Minhyuk ilk defa Changkyun'a sesini yükseltti.
" Şunu söyleyip durma Changkyun!“
Changkyun gözlerinin dolduğunu hissederken birden öksürmeye başladı. Sanki öksürürken bütün vücudu acıyor ve yanıyordu. Bacakları titremeye başladı. Minhyuk koşarak gelip Changkyun'u tuttu.
" Kyun. İyi misin bebeğim? Sakin ol tamam mı? "
Changkyun sonunda öksürmeyü kesince karşısındaki sevgi dolu gözlere odaklandı. Sonra gözlerini kapatıp sıkıcı sarıldı ona.
" Eve gidelim hyung. Yarın gideriz hastaneye olur mu? "
Minhyuk kafasıyla onayladı ve evlerine gittiler. Eve gidince Changkyun yorgun olduğunu söyleyip gitti. Fakat bedenen yorgun değildi Changkyun. Ruhen yorulmuştu. Defterini açtı ve tarih atarak yazmaya başladı.
20/08/2016
Bugün bana ilk defa sesini yükselttin hyung.
Ama bu beni mutlu etti biliyor musun?
Benim gibi aptal biri için endişeleniyorsun. Çabalayarak iyileşemeyecek bir şeye rağmen beni seviyorsun.
Bana sevgiyle bakıyorsun.
Asla unutmaman gereken şeyler var hyung.
Onları sana hatırlatmak için yazıyorum ya zaten bunu.
Her neyse sevgilim. Umarım şuan bunu okurken yanında birileri vardır.
Ve umarım mutlusundur.
Ve umarım onu seviyorsundur.
Ve umarım o yanındaki bir kızdır.
Çünkü her zaman en çok sevdiğin adam olarak kalmak istiyorum hyung.
.Im Changkyun.
