Herkese merhaba. Bu yazıyı yazıp yazmamak arasında çok gidip geldim ama yazmanın hepimiz için daha doğru olacağına eminim. Öncelikle herkesten tek tek özür dilerim, çünkü bu ne final bölümü ne de yeni bir bölüm. Bu benim Deniz'e ve size vedam.
Uzun zamandır - bayağı uzun, farkındayım- yeni bölüm paylaşmıyorum. Evet, kimilerine göre yazmak için zamanım vardı, kimilerine göre bir bölüm paylaşmak bu kadar zor olmamalıydı. Ama benim durduğum yerden bakınca işler çokta kolay değildi.
Yapabilirim sanmıştım, tekrar dönüp her şeyi kaldığı yerden sürdürür ve yine kalbimde o heyecanı hissederim sanmıştım. Ama olmadı. Önce hikayeyi düzenlemeye çalıştım, söz verdim bir ay içinde dönüp yeni bölüm yayınlayacağım diye, beceremedim. Yapamazdım ki, hiçbir zaman gerçekten yetenekli olduğuma inanmadım, öyle bir anda gelip her şeyi toparlamak kolay değildi. Ve burda işler darmadağınıktı.
Ben başından beri sadece hissettiklerimi dökmekte başarılıydım. Denizlerle bir bütün oldum, onlara kendimden parçalar verdim. Onları kendi hayatımdan yarattım. Deniz Turan'ın her sigarasında benim içim yandı, Şen'in her göz yaşında benim gözlerim ıslandı. Ama üzerinden çok uzun zaman geçti. Artık ne ben o ilk günkü heyecanla bu siteye giren kızım ne de artık sizin yaralı kalbinize dokunabilen o kişiyim.
Uzun uzun konuşmak, anlatmak, paylaşmak isterdim. Yine binlerce kelimeyle bu sayfayı doldurmak isterdim ama daha fazla uzatıp sizi bunaltmayacağım. İlk günden bugüne benim yanımda olduğunuz için hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim.
Tekrar kalbinizi kırdıysam, hata ettiysem, sürç-i lisan ettiysem affola. Kendinize iyi bakın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deniz
Teen FictionBelki de onların kaderleri birbirlerine isimleriyle bağlandı. Sınıfta gözleriyle etrafı tararken gözlerimiz buluştu. Yeşilin en güzel tonu olan gözlerine bakıp içimden geçirdim "Buraya oturmayı aklından bile geçirme." -O sırada gözlerim "Burada otur...
