Hidden Secrets , The Beginning - Harry Potter fanfic

Chapter 6

"Dat jullie me ooit zo ver hebben gekregen!" zegt Sofia afkeurend terwijl we door de straten van Zweinsveld lopen.

"Zeur niet, Sofia!" roept Evelyn met een speelse glimlach. "We weten allebei dat je het stiekem wel leuk vindt!"

"Vind ik niet!" protesteert Sofia, maar Evelyn grijnst alleen maar breder. "Oh jawel!" zegt ze terwijl ze de deur van Gladrags Tovernaarskledij opent en ons naar binnen leidt. Sofia sluit de deur achter ons en we worden begroet door een jong meisje achter de toonbank.

"Eh, kan ik jullie helpen?" vraagt ze beleefd. Evelyn loopt zonder aarzelen naar voren. "Deze twee," zegt ze, wijzend naar Sofia en mij, "zijn op zoek naar nette kleding... voor een feestje."

"Een gala?" vraagt het meisje, haar wenkbrauwen nieuwsgierig opgetrokken. Evelyn schudt haar hoofd. "Niet zo formeel. Gewoon een dinerfeestje, mevrouw...?"

"Smit, Quinty Smit. Mijn moeder staat hier normaal, maar ze is met pa inkopen doen voor de winkel, dus ik help jullie vandaag," legt ze uit met een glimlach.

"Prima!" zegt Evelyn opgewekt. "Waarom gaan jullie niet alvast daar zitten terwijl ik wat gepaste kleding voor jullie haal?" Quinty wijst naar een bank voor het raam, naast een grote spiegel. Evelyn neemt plaats, maar Sofia en ik blijven ongemakkelijk staan. Het duurt niet lang voordat we enkele outfits krijgen om te passen.

Ik sta in een kleedhokje en bekijk de kleding die ik heb meegekregen. Na verschillende combinaties uitgeprobeerd te hebben, stap ik eindelijk naar buiten in een zwarte jurk.

"Dat duurde even!" zegt Evelyn plagend.

"Tja, ik hou niet zo van al die tuttige jurken," mompel ik terwijl ik naar mezelf in de spiegel kijk. De jurk is prachtig, maar ik zie alleen de persoon die hem draagt, en dat is iemand die zichzelf moeilijk kan accepteren. "Hij staat je goed!" zegt Evelyn bemoedigend, en ook Quinty knikt goedkeurend. Ik weet niet wat ik moet zeggen, dus ik staar nog een keer naar mijn reflectie. Dan valt mijn blik op een jongen aan de overkant van de straat. Was hij naar mij aan het kijken? Nee toch... of wel?

Hij glimlacht ineens, en ik kijk verbaasd terug. Evelyn merkt het meteen op. "Naar wie kijk je?" vraagt ze nieuwsgierig, terwijl ze opstaat om door het raam te kijken. Ze ziet dezelfde knappe jongen met halflang bruin haar en een korte baard die naar mij blijft lachen. "Zo te zien heb je een bewonderaar, Julia!" lacht Evelyn.

"Nee joh!" zeg ik snel, terwijl ik mijn blik van hem afwend.

"Dus deze maar doen dan?" vraagt Quinty, de verkoopster. Ik knik, en Sofia kiest een witte jurk. We betalen voor de kleding en verlaten de winkel. De jongen die ik eerder had gezien, staat nog steeds op dezelfde plek.

"Daar staat hij!" roept Evelyn enthousiast.

Ik haal mijn schouders op en probeer nonchalant te klinken. "Zullen we teruggaan?"

"Oh nee, Julia Gaunt!" lachen Evelyn en Sofia. "Deze kans laat je niet lopen! Kijk eens hoe knap hij is!"

"Wat wil je dat ik doe? Gewoon zonder reden hallo zeggen? Dat zou toch raar overkomen!" fluister ik zo zacht mogelijk.

"Ga nou! Stel jezelf gewoon voor! Je zag toch hoe hij daarnet naar je keek?" dringt Evelyn aan terwijl ze mijn tas overpakt en me een duwtje in zijn richting geeft. Ik loop voorzichtig naar hem toe, steeds weer omkijkend naar Evelyn en Sofia, die achter me giechelen.

"En, heb je hem gekocht?" vraagt de jongen als eerste, terwijl ik nog steeds probeer te bevatten wat er gebeurt.

"W-wat?" stamel ik, verrast door zijn vraag.

"De jurk? Heb je hem gekocht?" herhaalt hij met een glimlach. Ik knik. "Bijzonder dat je voor zwart koos, de meeste mensen zouden iets anders kiezen als ze de keuze hadden."

Ik lach verlegen, niet zeker wat te zeggen. Hij steekt zijn hand uit. "Oliver Cleese," zegt hij, en ik schud snel zijn hand.

"Julia Gaunt," zeg ik lachend. Een twinkeling verschijnt in zijn ogen.

"Gaunt?" vraagt hij, en ik knik, bang dat hij mijn familie zou herkennen. Maar tot mijn opluchting zegt hij alleen: "Mooie achternaam."

"Ik hoop dat je het niet al te raar vond dat ik zo naar je stond te staren," zegt hij dan, een beetje nerveus terwijl hij in zijn nek krabt.

"Totaal niet," antwoord ik snel.

"Gelukkig maar, ik kon mijn blik gewoon niet van je afhouden. Ik vond het bijzonder dat je niet voor een standaard jurk koos... zoals de meeste meisjes zouden doen."

"Standaard zijn is niet echt iets waar ik goed in ben," zeg ik lachend.

"Probeer dat dan ook niet te zijn," antwoordt hij, met een serieuze blik die me even uit balans brengt. Het is de eerste keer dat iemand me aanmoedigt om mezelf te zijn, los van alle verwachtingen.

"Om anders te zijn, om machtig te zijn... is dat niet een goddelijke gave?" zegt hij nadenkend.

"Machtig over je eigen leven zijn, bedoel je?" vraag ik. Hij denkt even na en knikt dan. "Natuurlijk."

Het wordt even stil en onzeker zeg ik: "Ik moet weer gaan. Het was leuk je te ontmoeten, Oliver!" Ik steek mijn hand uit.

Hij pakt mijn hand en plaatst er zachtjes een kus op. "Het was leuk om jou te ontmoeten, Julia Gaunt. Ik hoop je nog eens te zien hier..."

Met een verlegen lachje zeg ik hem gedag en loop terug naar Evelyn en Sofia.

---
A/N
Hee ☺️! Ik vroeg me af of jullie ooit een Harry Potter huizen test hebben gedaan? Zo niet, dan kan ik het je zeker aanraden! De test op Pottermore is echt mijn favoriet. Als jullie hem al gedaan hebben, ben ik wel benieuwd in welk huis jullie zitten! Ik hoop dat jullie deze hoofdstukjes leuk vonden! Lovee! ☺️❤️