Hidden Secrets , The Beginning - Harry Potter fanfic

Chapter 12

Na het ontvangen van de brief van mijn neef besloot ik eindelijk een bezoek te brengen aan de bibliotheek. Hij had mijn nieuwsgierigheid over onze familie flink aangewakkerd. Waarom had Tom zo lang gewacht om me te schrijven? Hij zou toch inmiddels rond de vijftig jaar moeten zijn. Zou hij getrouwd zijn? Zou hij kinderen hebben?

"Wat zoek je, meisje?" vroeg de bibliothecaresse, terwijl ze me zag rondsnuffelen tussen de boeken. 
"Een stamboom, mijn stamboom," antwoordde ik half afwezig, nog steeds verdiept in de boeken die voor me stonden. 
"En hoe luidt je familienaam?" vroeg ze vriendelijk. 
"Gaunt," zei ik kortaf.

Ze keek me verbijsterd aan, alsof ik iets verschrikkelijks had gezegd, en liep vervolgens haastig weg zonder verder iets te zeggen. Verbaasd volgde ik haar met mijn blik, me afvragend wat ik fout had gedaan. Maar het kon me eigenlijk niet veel schelen. Na lang wachten en nog steeds geen spoor van de bibliothecaresse, besloot ik zelf verder te zoeken.

"Bekende tovenaars uit de zesde eeuw... Ken uw mede-tovenaar... Belangrijke namen uit de geschiedenis..." 
Gefrustreerd liet ik mezelf in een stoel zakken bij een kleine tafel. Er was niets te vinden! Zou Tom wel op dezelfde school hebben gezeten als ik? En in welke afdeling zat hij eigenlijk?

Plotseling zag ik de bibliothecaresse weer mijn kant op komen, met een stapel boeken in haar armen. "Hierin moet vast iets over de familie Gaunt staan," zei ze terwijl ze de boeken met een plof op tafel legde. "Dit zijn dezelfde boeken die ik ooit heb uitgeleend aan een jongen die ook op zoek was naar informatie over de familie Gaunt." 
"Lees ze!" voegde ze eraan toe, terwijl ze een streng gezicht trok.

"Dank u wel!" zei ik verrast, terwijl mijn ogen nieuwsgierig op de boeken gericht bleven. Ik opende het eerste boek en begon door de pagina's te bladeren. Het duurde niet lang of de naam GAUNT sprong al van de pagina.

"DE FAMILIE GAUNT, 
De Gaunt-familie bestaat al honderden jaren. Deze familie staat bekend om hun zuivere bloedlijn en hun scherpe uitspraken. Hun afkomst gaat terug tot Cadmus Peverell, de legendarische tovenaar die, samen met zijn twee broers, de Dood wist te misleiden om de gevreesde Relieken van de Dood te bemachtigen. Daarnaast stamt de familie Gaunt ook af van Zalazar Zwadderich, een van de oprichters van Zweinstein. Zalazar staat vooral bekend om zijn verhitte conflict met Goderic Griffoendor, dat leidde tot zijn vertrek van de school. In de Gaunt-familie is het vermogen om met slangen te communiceren geen zeldzaamheid, maar juist een familietraditie. Waar de laatste leden van deze familie zich bevinden, is onbekend, hoewel sommigen vermoeden dat ze nog steeds in Little Hangleton wonen."

Zachtjes las ik de tekst voor. Naast de beschrijving was een eenvoudige stamboom getekend, niet compleet, maar de belangrijkste takken waren aangegeven. Uiteraard stonden Tom en ik er nog niet op. Hoewel niet alles wat ik las nieuw voor me was, raakte ik toch gefascineerd. Ik had geen idee dat ik afstamde van Cadmus Peverell, laat staan van Zalazar Zwadderich... Wat zou Zalazar ervan hebben gevonden dat iemand van zijn bloed in Huffelpuf werd ingedeeld? Misschien was de kant van mijn moeder zo anders dat ik daarom in deze afdeling terechtkwam. En hoe zat het met dat slangen spreken? Zou ik dat ook kunnen? Ik had het nog nooit geprobeerd...

Met een gevoel van vastberadenheid stond ik op en liet mijn vingers langs de rijen boeken glijden, op zoek naar dat ene boek over de oprichters van Zweinstein. Ik herinnerde me dat Professor Kist ons had opgedragen het te lezen in mijn derde jaar. Het moest op de derde plank staan, maar het leek uitgeleend te zijn. Teleurgesteld liet ik mezelf weer op mijn stoel zakken en begon de andere boeken die de bibliothecaresse had gebracht door te bladeren.

Na een uur bladeren viel mijn oog op een jongen die aan mijn tafel kwam zitten. Hij had sluik, zwart haar en donkere ogen. Zonder iets te zeggen haalde hij een boek uit zijn tas en begon te lezen. Ik wierp een snelle blik op de titel en kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Hij had precies het boek dat ik nodig had! Maar hoe zou ik het vragen zonder dwingend over te komen?

Voordat ik de kans kreeg om iets te zeggen, merkte hij blijkbaar dat ik al een tijdje naar hem staarde. "Zie je iets wat je bevalt?" vroeg hij op een monotone toon. 
"Eh, ja... sorry, ik... ik ben nogal geïnteresseerd in dat boek," stamelde ik giechelend, terwijl ik naar het boek in zijn handen wees. Hij bestudeerde me met een onderzoekende blik. 
"Je wilt vast meer weten over Helga Huffelpuf," zei hij met een zweem van minachting, terwijl hij naar mijn gewaad keek.

Ik schudde mijn hoofd. "Eigenlijk ben ik meer geïnteresseerd in Zalazar Zwadderich." Zijn ogen werden groot en zijn mond viel iets open. "Zwadderich?" herhaalde hij alsof ik een grap maakte. 
Ik knikte. "Waarom wil je dat in hemelsnaam weten?" 
Zonder iets te zeggen, schoof ik het boek met mijn stamboom naar hem toe en opende het op de juiste pagina. Hij las de tekst aandachtig en wierp me toen een vragende blik toe. 
"Waarom ben je zo geïnteresseerd in deze families?" 
"Het is mijn familie..." antwoordde ik, iets onzeker. Hij trok een wenkbrauw op en schoof het boek weer naar me terug. 
"Nou, ik kan je genoeg vertellen over Zalazar," zei hij, terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg.

"Dat zou geweldig zijn!" antwoordde ik enthousiast. "En eh... weet je misschien ook iets over Cadmus Peverell?" 
Hij knikte met een lachje. "Daar weet ik ook wel wat over."