Part...22 (Modification)

17.5K 1.7K 87
                                    

[Zawgyi]

အသီးအပြင့္ေတြလဲ သူ မရွိေတာ့...
ညွိဳးႏြမ္း၏...။
အနံ႔အရသာလည္း သူ မရွိေတာ့...
ေမ့ေပ်ာက္၏...။
ေလေနျခည္လည္း သူ မရွိေတာ့...
ဆိတ္သုဥ္း၏...။

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Baekhyun's POV
»»»»»»»»»»»»»»»

ဒီေန႔က ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အသက္မဲ့ေနေသာဘဝ၏
တစ္လတင္းတင္းျပည့္သည့္ေန႔...။
လြန္ခဲ့ေသာတစ္လအတြင္း ျဖစ္ပ်က္လႈပ္ရွားခဲ့ေသာ
ပံုမွန္ေန႔ရက္ေတြအတိုင္း ခံစားခ်က္မဲ့ေနေသာ
ကိုယ္ခႏၶာ၏ လႈပ္ရွားမႈေတြျဖင့္ Castleက ကြၽန္ေတာ့္အခန္းေလးထဲတြင္ ထိုင္ေနခဲ့မိသည္။

အခန္းထဲက တစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ကိုျမင္
ေတာ့...ရြာေလးကို အတူသြားဖူးသည့္
ေကာင္ေလးကို သတိရလိုက္မိျပန္၏။
သူ႔ကိုသတိရလိုက္မိသည္ႏွင့္ ရင္ဘတ္ထဲေအာင့္
သက္လာၿပီး လက္သီးတစ္ဖက္ကို
အလိုလိုက်စ္ဆုပ္လိုက္မိသည္...။

ကုတင္ေပၚႏြမ္းလ်စြာထိုင္လိုက္ရင္း
လမ္းမေပၚ အရုပ္ႀကိဳးျပတ္ထိုင္က်န္ေနခဲ့ေသာ
ေကာင္ေလး၏ပံုစံကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိျပန္သည္။
မေန႔တေန႔ကလိုပဲ...
ေကာင္ေလးပံုရိပ္ျမင္ေယာင္လိုက္တိုင္း
ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ဝန္းစိုစြတ္သည္။

ခံစားခ်က္မဲ့ ရွင္သန္ေနရေသာ ကြၽန္ေတာ့္ေန႔စဥ္
လုပ္ငန္းေတြထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပါလက္ပါ
ျပဳမူသည္ဟူ၍ ႏွစ္ခ်က္ပဲရွိ၏။
ေကာင္ေလးကို သတိရျခင္းႏွင့္
ရႈိက္ႀကီးတငင္ငိုျခင္း ထိုႏွစ္ခ်က္တည္းပင္...။

ယခုလည္း ကြၽန္ေတာ္ငိုသည္...။
ပါးျပင္ေပၚအလိုလိုက်လာေသာ မ်က္ရည္မ်ား
က...
ရင္ဘတ္ထဲမွ နာက်င္ျခင္း၏ ျပယုဂ္ေတြလား။
ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲမွ နာက်င္ျခင္းကို
ယခုနည္းႏွင့္မွ မေျဖေလ်ာ့ရလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္ရူးသြားလိမ့္မည္ထင္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သတိတရငိုရႈိက္ျခင္းတစ္ခုကိုေတာ့
ကြ်န္ေတာ္ ေန႔စဥ္လုပ္ေဆာင္ေနပါဦးမည္။

~Tock.Tock.~

ႏွစ္ခ်က္ေျမာက္တံခါးေခါက္သံအဆံုးတြင္ အခန္းထဲဝင္လာ
ခဲ့သည့္ Castle သမီးပ်ိဳ...တစ္နည္းအားျဖင့္
ကြၽန္ေတာ့္ အမည္ခံသတို႔သမီး...။
ကုတင္ေပၚမွာ ရႈိက္ႀကီးတငင္ငိုေႂကြးေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္မေကာင္းသည့္ဟန္ျဖင့္
တစ္ခ်က္စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ သူမ လာရင္းကိစၥကို
နိဒါန္းပ်ိဳးသည္။

Modification(Completed)Where stories live. Discover now