Arizona POV
Ik duwde Tyler langzaam naar achter. Ik rustte mijn handen op zijn borst en twijfelde. Ik stond op mijn tenen en leunde naar voren. "Eén kans.. , bewijs het", zei ik zacht en gaf een klein kusje op z'n mondhoek. Ik voelde aan dat hij verstijfde dus ik omhelsde hem om zijn middel als een teken dat het weer goed tussen ons is.Tyler POV
Ik leunde mijn kin op haar hoofd en streelde haar haar een beetje. Ik wist nu zeker dat ik echte gevoelens voor haar had. Ze liet me plotseling los en stapte naar achter. Ik had haar hand nog vast terwijl ze langzaam naar achteren liep. Ze glimlachte half en liet me los. Ik keek haar na hoe ze wegliep, totdat ze de hoek om ging. Ik staarde naar de grond en lachte in mezelf. Ik voelde aan m'n lippen en dacht na. Ik zal dit nooit meer vergeten.
---
Arizona POV
Het was al bijna middernacht. Ik zat op mijn vensterbank. Ik had er vanmiddag dikke kussens opgezet en sierlampjes. Ik zat helemaal in mijn boek, totdat m'n mobiel oplichtte. Ik zuchtte en keek op. Ik werd gebeld door een onbekend nummer. Ik pakte mijn mobiel en nam op. "...Hoi, met wie spreek ik?" "Oh, stoorde ik je met lezen?", grinnikte een jongenstem over de telefoon. Ik fronste verbaasd en hing op. Ik keek door het raam, maar ik zag niemand. Ik werd weer terug gebeld. "Ari, ik ben het hoor?", zei de persoon weer over de telefoon. "Kijk weer eens door je raam.." Ik deed wat me gezegd werd en rolde m'n ogen wanneer ik Tyler met zijn blote buik voor zijn raam zag. "Uitslover", grijnsde ik naar hem. "Hoe kom je aan mijn nummer eigenlijk?", vroeg ik verbaasd.Tyler POV
Ik lachte. "Van Nia, ik moest er zelfs om smeken." Ze giechelde. "Cute", zei ik. "Wat?" "Je lach, die is cute.." Ze keek door haar raam en glimlachte half. Ik heb opgemerkt dat half glimlachen echt iets voor haar is en dat ze dat erg vaak doet.Arizona POV
"Tyler, ik ben moe.." "Slaaplekker prinsesje", zei Tyler. "Lief..", zei ik terug. "Lief?" "Jij, je bent zo lief tegen me", merkte ik op. "Ik wil mijn kans goed gebruiken", gaf hij toe. Ik voelde me gevleid. "Dus ik wilde vragen..", begon hij. "Zullen we morgenochtend ontbijten, want ja.. Vandaag zou je met Nia ontbijten, maar.." "Niet over beginnen alsjeblieft..", onderbrak ik hem. "Oh sorry, maar zou je dat willen? Alleen wij tweetjes?", vroeg Tyler extra schattig met een babystem. Ik lachte. "Ja, heel graag." "Ik sta om half negen bij je deur, sweet dreams", zei hij snel. "Wow wow wacht, half negen?!" "Ga nou snel slapen dan?", zei Tyler. Ik zuchtte. "I hate you." "I love you too babe, goodnight", zei Tyler met een serieuze toon. Ik keek hem aan via het raam. Hij meende het? "Sprakeloos?", hoorde ik over de telefoon. Ik slikte. "Ik maakte maar een grapje, ik meende het niet hoor", gaf ik toe. "Dat weet ik?" Er brak een stilte."Oh..", zei ik zacht. Ik hoorde Tyler lichtjes grinniken. "Je wilde al vijf minuten geleden naar bed, ga nou slapen schat." "Zal ik doen, welterusten", zei ik slaperig. "Morgen, half negen. Niet vergeten. Slaaplekker slaapkop", en hij hing op. Ik glimlachte naar hem en hij zwaaide kort naar me. Uiteindelijk deed ik de gordijnen dicht en liet ik mezelf vallen op bed. Zijn lach, zijn donker groene ogen en zijn lippen dwaalde rond in mijn hoofd. Ik raakte mijn lippen aan en voelde een raar gevoel in m'n buik. Ik dacht aan de kus die ik hem gaf en zijn vingers gekruist met de mijne. Ik lachte om zijn koosnaampjes en zuchtte. Telkens als ik me herinner hoe hij me aanraakte en rustig maakte vanmorgen kreeg ik weer een raar gevoel. Ik begin hem echt leuk te vinden, maar ik heb aan papa beloofd dat ik met geen ene jongen neem, wat toch niet moeilijk voor me was, want ik heb met geen ene jongen gehad en was er ook niet geïnteresseerd in... Ik moet tenslotte ook aan mijn studie werken na de vakantie en goed focussen daarop. Ik zuchtte weer. Ik weet het niet meer...
JE LEEST
Laatste Kans
RomanceOp je knieën gaan, excuses aanbieden en zeggen dat je van me houdt, maakt de pijnlijke gebroken gevoel die jij hebt aangericht niet beter. Vergeven is moeilijk, helemaal als het een geliefde is, helemaal als jij diegene was, waarvoor ik mijn denkbee...