Laatste Kans

17. Too Good To Be True

Arizona POV
Ik voelde dat de druk op me lichter werd en hoorde niet later de deur van het balkon dicht gaan. Ik deed mijn ogen langzaam open en voelde aan mijn nek. Ik glimlachte en pakte de laken bij elkaar en deed het voor mijn borsten. Ik stond langzaam op en pakte een aardbei van de roomservice kar. Ik deed hem in mijn mond en liep naar de spiegel. Ik bekeek mezelf en deed een pluk haar achter mijn oor. Ik zuchtte. Ik liep naar het raam en deed zachtjes de balkondeur open. Ik staarde naar de roze lucht en liet mijn ogen zakken naar Tyler.

Tyler POV
Ik staarde haar aan, terwijl ik op haar lag. Ze was zo mooi als ze sliep. Ik streelde haar wang. Ze leek zo voldaan, het gelukkigste meisje van de wereld..., maar tòch heb ik spijt dat ik haar maagdelijkheid heb afgenomen, zoals Bella al zei; ik bespeel gewoon een jong meisje... Het is veel te snel gegaan. Ik weet dat ik nu echte gevoelens heb, maar... Het verleden is gewoon niet te veranderen. Ik ging voorzichtig van haar af en trok mijn boxer aan. Ik liep naar het balkon en sloot de deur achter me dicht en liep. Ik zuchtte en leunde op de balustrade. Ik sloot mijn ogen en zuchtte even diep. Ik dacht na. Zal ik het haar vertellen? Ik kan niet meer terug, dat weet ik, maar het is beter dat ik het haar nu laat weten en dat het stopt... Op nog een kans kan ik niet op rekenen. Ik voelde plotseling dat mijn middel werd omarmd door een hand. Ik keek achter me en zag dat ze net leunde met haar hoofd tegen mijn rug aan. Ik keek weer voor me uit en legde mijn hand op die van haar.

Arizona POV
Waarom bleef hij gewoon niet bij me liggen? Was het niet goed genoeg voor hem? Hij probeerde om te draaien. Ik wilde niet loslaten, want ik vond het net zo fijn, maar hij pakte mijn arm van zich af en duwde me langzaam naar achter. Ik keek verward en deed het laken goed om mijn lichaam. Het leek of hij wat wilde zeggen, maar aarzelde. Ik hield mijn hoofd een beetje schuin en sloeg mijn armen over elkaar. "Is er iets dat ik vanaf moet weten?" Hij keek weg. Ik pakte zijn arm. "Tyler? Vertel het me nu het nog kan.." "Zie je niet dat het al te laat is?!", schreeuwde Tyler tegen me. "Ik heb je toch al ontmaagd?!", zei hij weer. Ik deed geschrok een stap naar achter en liet hem los. Ik keek naar het armbandje om mijn pols en deed een pluk achter mijn oren. "Sorry.., ik wilde niet schreeuwen." Ik knikte en keek hem aan. "Je verteld me nu de waarheid of ik ben weg en je ziet me nooit meer...", zei ik zacht. Ik veegde mijn tranen weg en trok het laken om me wat meer omhoog. Hij wilde mijn hand vastpakken, maar ik ontweek hem. "Tyler, ik wil het nu horen van je", zei ik duidelijk.

Tyler POV
Ik kreeg een rilling door mijn lichaam en kreeg het benauwd. Ik deed mijn handen voor mijn gezicht en zuchtte diep. Ik keek haar weer aan. Haar zuigzoenen leken dikker dan ooit. Haar lippen waren vol en wat rozig, haar wangen ook... " Ik weet niet wat ik moet zeggen...", zei ik aarzelend. "Mijn gevoelens voor jou zijn echt, maar dat is het niet", zei ik duidelijk. Ze knikte en veegde haar tranen weer weg. "Ik weet dat ik het eerder moest vertellen en ik verdien het als je niet meer samen met me wi..." "Tyler zeg wat je wilt zeggen, ik kan hou dit niet meer vol", onderbrak ze me. Ik zuchtte diep. "Ik heb B...", aarzelde ik.

Arizona POV
Ik sloot mijn ogen. "Ik heb Bella zwanger gemaakt..." Ik kon mijn oren niet geloven en deed mijn handen voor mijn gezicht. "Voor de tweede keer... en ze houd het dit keer..." Ik hurkte en voelde al snel twee handen op mijn schouders. Ik sloeg ze weg en huilde hard op. "Ari...", hoorde ik zacht. Ik negeerde het en voelde mijn hoofd zwaar aanvoelen. "Het spijt me... Ik kon het niet langer voor me houden." Ik fronste en stond weer op. "Wanneer wist je het?", vroeg ik bot. "Wanneer?", vroeg hij verward. "Wanneer kwamen jullie erachter? Voordat je me kende of...?" Hij aarzelde. "Ze appte het me eergisteren, net nadat gedoe in de keuken... Maar Ari wat wij hadden was echt?!" Ik staarde hem aan en barstte in tranen. "Hoe durf je?! Hoe durf je mij te ontmaagden?!", zei ik met een trillende stem. Hij rustte zijn hand op zijn voorhoofd. "Ik weet het niet... Ik hou zoveel van je..." "Waarom zei je niks?!", schreeuwde ik. "Je weet hoeveel ik van je hou? Ik vertrouwde je alles toe..." Ik deed de armband af. "Jij gaf me een armband van achtduizend euro en ik ruilde er iets onbetaalbaar voor terug...", zei ik toen ik zijn hand pakte en de armband in zijn hand legde. De tranen rolden over mijn wangen. Ik keek hem nog even aan. Hij was sprakeloos en had waterige ogen. Hij schudde zijn hoofd. "Ari... Ik kies jou boven haar, het kan me echt niet schelen dat..." "Laat me met rust, ik wil je niet meer zien", onderbrak ik hem. Ik keek weg en liep naar binnen. Ik pakte mijn jurk en deed hem aan, maar het lukte niet. Ik leunde tegen de badkamer deur aan en schreeuwde het uit. Ik besefde het nog niet dat de jongen waar ik me voor openstelde, mijn denkbeeldige stenen muur openbrak, alles gaf, een kind verwachtte met zijn ex... Mijn handen trilden. Ik voelde me zo gebroken. Had ik maar nooit die laatste kans gegeven. Ik veegde mijn tranen weg en deed mijn jurk aan. Ik liep de badkamer uit en merkte dat Tyler nog steeds op de balkon was. Ik zuchtte en pakte mijn stiletto's. Ik keek nog door het raam naar het balkon en zag dat Tyler op de grond zat met zijn hoofd leunend tegen zijn opgetrokken benen. Mijn gevoelens zijn niet veranderd voor hem, maar ik kon het hem niet vergeven..., niet nu. Hij keek op en we zaten oog in oog met elkaar. Ik schudde langzaam mijn hoofd en verliet de kamer.