JK Vampire
#kookminวันที่ 31 ตุลาคม xx
ก็คงเป็นแค่อีกวันที่ธรรมดาๆของผม ปาร์คจีมินครับ..ผีหรอ หึ ไร้สาระ
ผมถูกปลูกฟังด้วยเรื่องผีๆหรืออะไรที่เหนือธรรมชาติตั้งแต่เด็กๆจากพวกผู้ใหญ่หรือคนเฒ่าคนแก่
จนกลายเป็นว่า มันจะต้องมีวิญญาณอยู่รอบๆตัวเราเสมอ
ดังนั้นการไปไหนมาไหน บรรดาผู้สูงอายุมักจะบอกว่าให้เกียรติเจ้าที่เจ้าทางเสียด้วย
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความเชื่อ เรื่องเล่าที่เล่าสืบต่อกันมา หรือแม้แต่เรื่องที่แต่งขึ้นเองและไม่สามารถพิสูจน์ได้
มันงมงายเกินกว่าที่ผมจะมาสนใจเรื่องแบบนี้..ไม่รู้สิก็ผมไม่เชื่อ
วันนี้ก็เป็นอีกวันนึงครับที่เด็กมอปลายแบบผมชวนเพื่อนมานั่งเล่นเกมส์กินขนมกันที่คอนโดของผม..ฮาโลวีนหรอ..ไม่อะครับผมคงไม่แต่งชุดผีประหลาดๆออกไปขอลูกอมจากชาวบ้านแบบนั้น ผมเป็นคนต้องคีบลุคนะครับ! ไม่ใช่จะทำอะไรที่ไหนก็ได้ เดี๋ยวพวกสาวๆก็หมดความนับถือกันหมดพอดี..
ตอนนี้เป็นเวลา 1 ทุ่มตรง ห้องผมสภาพก็ไม่ได้ต่างอะไรจากกองขยะเลยแม้แต่นิด แต่บรรดาเพื่อนของผมก็ยังคงนอนอืด กินขนม เล่นเกมส์ แชทหาแฟนต่อไปโดยไม่สนใจเจ้าของห้องอย่างผมที่กำลังยืนกอดอกจ้องมองด้วยสายตาอันเกรี้ยดกราดกับความสกปรกซกมกของพวกมัน
"นี่กูยืนจ้องจนตาจะทลักออกมา พวกมึงยังจะอยู่เฉยกันอีกหรอวะ!!"
ผมตะโกนลั่นห้องด้วยความโมโห แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เพื่อนในห้องสนใจผมซักเท่าไหร่"มึงจะบ่นอะไรวะ ห้องก็เล็กนิดเดียวเก็บแปปเดียวเดี๋ยวก็เสร็จแล้วโว้ย!!"
แทฮยองพูดพร้อมขนมเต็มปาก ถึงห้องจะเล็กแค่ไหนมึงเคยช่วยกูเก็บซักครั้งมั้ยหละ!!