[ SF / OS ] All I want is YOU { kookmin }

[ SF ] minmin (100%)

หลังจากเสียงของคุณนายปาร์คดังออกมาจากโทรศัพท์ผมก็ตัดสายไปโดยทันทีอย่างเสียมารยาท

จีมิน.. ฟื้นแล้ว

ผมกำลังจะกลับมามีครอบครัวที่สมบูรณ์อีกครั้งใช่มั้ย

จับฮยองมินยัดใส่รถอย่างเร่งรีบท่ามกลางสายตาอันมึนงงของเด็กน้อยที่เห็นคุณปะป๋า รีบไปแต่งตัวใส่สูทจนเต็มยศ

"แอ้ะ.."

"ม่ามี๊ฟื้นแล้ว.. ดีใจมั้ย?"

"แอ้ะ!"

"กวนตีนแต่เด็กนะเรา"

ก่อนออกรถก็หันไปถามผู้เป็นลูก แต่กลับได้แต่คำตอบเดิมๆกลับมา

ตอนเด็กกูกวนตีนแบบนี้มั้ยอยากรู้

"อื้อ..."

"จะ..จีมิน"

"...."

"จีมิน!!! ฮึก จีมินฟื้นแล้ว เดี๋ยวแม่ตามหมอให้นะลูก"

ทันทีที่มีเสียงแผ่วเบาดังรอดมาจากร่างผอมบางที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงคนไข้มานับเดือน

คุณนายปาร์คถึงกับหลั่งน้ำตาแห่งความดีใจออกมา จีมินได้แต่ยิ้มบางๆส่งให้ผู้เป็นแม่ได้สบายใจว่าตนกลับมาแล้ว...

"อย่าพึ่งลุกนะลูก นอนพักผ่อนก่อน"

"ผมว่าผมหลับเต็มอิ่มแล้วละครับ"

แม้จะเป็นเอ่ยด้วยความยากลำบากเพราะความแห้งผากในลำคอผ่านเครื่องช่วยหายใจแต่ผู้เป็นแม่ก็สามารถเข้าใจได้

ตึก ตึก ตึก

ผมกำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งอุ้มฮยองมินด้วยความเร่งรีบ ก่อนจะมุ่งตรงไปยังหน้าห้องพักของผู้ป่วย

ก๊อกๆๆ!

ไม่คิดจะรอให้ใครอนุญาตทั้งสิ้น ร่างสูงเปิดประตูเข้าไปอย่างพรวดพราดจนคุณนายปาร์คต้องตกใจ

แต่ผิดกับจีมิน... ที่มองผมด้วยสายตานิ่งเฉย

หัวใจเหมือนถูกแช่แข็งจากสายตาเย็นชานั่น..