ปล. ฟิคเรื่องนี้เกิดจากการแก้บนนะคะ
ไปอ่านโล้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด"พี่จองกุก.. จะไปไหน ?"
"เดินแบบ"
"..."
"มีอะไรจะเสือกอีกมั้ย ?"
"ไม่.."
"อืม"
ประโยคสนทนาแสนเย็นชาเหล่านั้นมักเกิดขึ้นประจำระหว่าง ภรรยาอย่างผม และสามีอย่าง จอน จองกุก
ผม ปาร์ค จีมิน ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของ จอน จองกุก สามีหนุ่มที่อายุห่างจากผมราวๆ 5 ปี อาชีพ ดารา นักแสดง และแน่นอน วันนี้เป็นอีกวันที่เขาจะต้องออกไปทำงาน
"แอ้ะ แงงงงงงงง!"
ส่วนเสียงเล็กๆที่กำลังร้องไห้งอแงอยู่ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ลูกของผมกับเขานั่นเอง..
"โอ๋ๆๆๆๆ ไม่เอาสิคะ เดี๋ยวปะป๋าก็กลับมานะลูก"
ผมอุ้มเด็กน้อยให้มาอยู่ในอ้อมกอดอุ่นก่อนจะเดินไปเดินมารอบๆบ้าน เพื่อโอ๋ให้ ฮยองมิน หยุดร้องไห้
จอน ฮยองมิน ไม่ได้เกิดมาจากความรักของพ่อและแม่ของเขาแม้แต่น้อย น่าเศร้าเหลือเกินสำหรับเด็กคนนี้
เราทั้งคู่ถูกจับให้แต่งงานด้วยเหตุผลทางธุรกิจและเป็นความต้องการของพ่อแม่ทั้งสองฝ่าย
ครอบครัวของผม ทำธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องเพชรส่วน ครอบครัวของพี่จองกุกทำธุรกิจเกี่ยวกับนาฬิกา ซี่งเป็นแบรนด์ที่เจ้าตัวเป็นพรีเซนเตอร์ด้วยตัวเอง
ผม ที่รู้ตัวมาตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่นว่าถูกเลือกคู่ครองให้อยู่แล้ว ที่ผ่านมาเลยไม่คิดจะมีแฟนเลยสักคน เอาแต่นั่งดูรูปของเขา คนที่พ่อกับแม่เลือกให้ ศึกษาเขาผ่านเว็ปข่าว คอยดูรูปเขาผ่านทางคุณนายจอนที่ส่งมาให้บ่อยๆ จนไม่นานผมก็ตกหลุมรักเค้าผ่านรูปพวกนั้น
แต่ผิดกับ พี่จองกุก ดูเหมือนพ่อกับแม่ของเขาจะไม่ปริปากบอกว่าจะถูกจับให้แต่งงานกับผม จนในวันที่มันสายเกินไป...