ปั๊ง! ปั๊ง! ปั๊ง!เสียงกระสุนหลายนัดที่ถูกกระบอกปืนดันออกไปทำให้ผู้คนในงานเลี้ยงเปิดตัวสินค้าแห่งหนึ่งต้องวิ่งกันอย่างชุนละมุน
เสียงกรีดร้อง เสียงปืน ความวุ่นวาย มันทำให้ผมชินไปแล้ว ผมต้องทำงานแบบนี้เกือบทุกวัน น่าแปลกที่วันนี้ผมกลับจริงจังกับงานนี้เป็นพิเศษ
ผมคงจะแวะเที่ยวเล่นเหมือนเคยหากไม่ไปเผลอตกลงเล่นเกมส์บ้าๆของบอสเข้า
เมื่อผู้คนในงานต่างวิ่งกรูกันออกไป จากการคาดเดาของผม ยังไงซะบุคคลที่สำคัญที่สุดในงานก็ต้องมีการคุ้มกันอย่างดี เพราะฉะนั้นเขาคนนั้นจะต้องถูกส่งตัวไปหลบอยู่หลังเวทีอย่างแน่นอน
นี่ไม่ใช่การลักพาตัว แต่มันคือคำสั่งและหน้าที่
ร่างสูงในชุดสูทสีดำทำให้ดูดีไม่น้อย ขายาวก้าวสวนทางกับผู้คนไปยังด้านหลังเวที ก่อนมือหนาจะกระชากลูกบิดประตูออกจนมันพังไม่เหลือชิ้นดี
"ยกมือขึ้นแล้ววางปืนลง"
ผิดคาด อันที่จริง คำพูดนั้นผมต้องเป็นคนพูดสิ ไหงกลายเป็นยามโง่ๆพูดซะได้หละ
ช่างไม่รู้อะไรจริงๆเลยเจ้าพวกนี้
ผมยกมือขึ้นช้าๆ เล่นตามเกมส์ของพวกรปภ.รักษาความปลอดภัยแค่ยังคงถือปืนไว้ดังเดิม
"วางอาวุธลงซะ!!"
"เห้ๆๆๆ ผมไม่อยากใช้กำลังนะ ผมแค่ยิ่งปืนขึ้นฟ้าเฉยๆยังไม่มีใครตายสักหน่อย"
"..."
"ผม จอน จองกุก เจ้าหน้าที่ในหน่วยงาน FDH ของรัฐบาล ได้รับคำสั่งให้มาจับตัวบุคคล ชื่อ ปาร์ค จีมิน"
"..."
"หากพวกคุณรู้จักเขา ก็พาเขามาหาผมก่อนจะมีปัญหาดีกว่านะครับ"
"..."
"เพราะถ้ามีปัญหากับผมเนี่ย... ส่วนใหญ่เลยนะ มักจะจบไม่สวย"
"สะ..สักครู่นะครับ"
ยามพวกนั้นหน้าซีดก่อนจะพากันเข้าไปในห้องๆหนึ่ง ปล่อยให้ผมยืนรออยู่ข้างนอก