ท่านผู้โดยสารคะ กัปตันและลูกเรือทุกคนมีความยินดีอย่างยิ่งที่ได้ต้อนรับทุกท่าน เที่ยวบินที่ xxx ซึ่งจะเดินทางไปยังอังกฤษ โดยจะใช้เวลาบินประมาณ 6 ชั่วโมง 30 นาที และเราขอเรียนให้ท่านทราบว่า เราเป็นสายการบินปลอดบุหรี่ พนักงานทุกคนหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะให้บริการที่ดีที่สุดแก่ท่านและมีความยินดีที่จะได้รับคำแนะนำจากท่านในเที่ยวบินนี้ ขอบคุณค่ะ
Good evening ladies and gentleman.....
เสียงประกาศบนเครื่องบินดังขึ้นท่ามกลางผู้โดยสารหลากหลายเชื้อชาติที่ต่างมาใช้บริการในเที่ยวบินนี้ พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินหรือที่เราเรียกกันว่าแอร์โฮสเตสและสจ๊วดทำการไฟนอลเช็คหรือการตรวจสอบครั้งสุดท้ายก่อนที่จะกัปตันจะนำเครื่องบินขึ้นเหินฟ้าไปยังลอนดอนประเทศอังกฤษ
ลอนดอน แค่ได้ยินชื่อก็รู้สึกถึงความเป็นผู้ดีอย่างบอกไม่ถูก
"sorry sir, เอ่อ..รบกวนช่วยเปิดหน้าต่างด้วยนะครับ"
"อ๋อ ได้เลยครับ ขอโทษด้วยนะครับ"
"ขอบคุณมากนะครับ"
สงสัยผมคงจะเผลอจินตนาการถึงจุดหมายปลายทางเยอะไปเสียหน่อยแล้ว
"ทำไมไม่สะกิดกูบ้างวะเว ต้องให้เขาเดินมาบอกกูเนี่ย"
"มึงเอ๋อเองอ่ะ เงียบได้แล้วกูจะนอน ถ้าเขาเริ่มเสริฟอาหารก็ปลุกกูด้วย บาย"
เป็นเพื่อนที่ไร้ประโยชน์เสียจริง.....
ผมกร่นด่า เวนิส ในใจก่อนจะเลิกสนใจมันจากการนอนเอาผ้าห่มที่เตรียมมาเองคลุมหน้าเสียจนเห็นเพียงเส้นผมสีฟ้า ครับ...พวกผมเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากทางมหาลัยที่อาจารย์เห็นดีเห็นงามอยากจะให้มาลองใช้ชีวิตต่างแดนดูสักสองสามเดือน
และนี่เป็นเหตุผลที่ผม จัสติน ต้องมานั่งดูแลไอเพื่อนขี้แงอยู่บนเครื่องบินลำเล็กนี่เป็นเหตุผลแถวริมหน้าต่างมีเพียงสองที่นั่งเท่านั้น น่าเสียดายเกือบคิดว่าจะได้นั่งติดกับสาวสวยสักคนแล้วเชียว