Yaşadıklarıma inanamıyordum. Koca bir peri masalından bir kabusun içine düşmüştüm sanki. Konuşmak için cümleleri bile birleştiremiyordum adeta düğüm düğüm oluyordu boğazımda sensizlik. Düşünmek istemiyordum seni aklıma geldikçe canım yanıyordu sanki bir hançer saplanıyordu sol yanıma nefesim kesiliyordu. Daha kaç saat olmuştu ayrılalı şimdiden özlemiştim seni.. Hiç birşey yapmak istemiyordum sürekli ağlıyordum sonra çözümü kafa dağıtmakta buldum hergün farklı bir yerlere gidiyor en yakın arkadaşıma yaslıyordum kafamı ,ona döküyordum içimi..Sen aklıma gelmeyesin diye çok uğraştım ama gözlerin gözlerimin önünden bir türlü gitmiyordu.. Bir akşam yine en yakın arkadaşlarımlaydım göz göze geldik dayanamadım arkadaşlarımı bırakıp nereye olduğunu bilmeden ağlayarak koşmaya başladım neydi peki bu ? Bu kadar çok mu sevmiştim seni? Peki ben bu kadar çok severken sende ki mi kalpti yoksa bende ki mi?
