Sana şiirler yazıyorum.. Bilmiyorsun. Kendime seni defalarca anlatıyorum. Senin adını hayallerimle süslüyorum. Gülüşünü gözümün önüne getiriyorum içim ısınıyor adeta.. Ah diyorum ne zormuş gizli gizli sevmek büyük bir aşkı sessiz sedasız içinde yaşamak. İmtihan dünyası işte bu en büyük imtihanı ben seninle oluyorum, sevgimle oluyorum. Sen başkasını düşünürken benim her zerremde senin hayalin var, gülüşün var , ses tonun var.. Tam vazgeçtim diyorum. Vazgeçtim seni sevmekten. Ama olmuyor içim acıyor yaşadığımız onca güzel günler gözümün önünde canlanıyor ,gözlerim doluyor, zor yutkunuyorum. Nasıl vazgeçerim senden.. Ben seni sensiz yaşıyorum. Seni içimde yaşatıyorum kalbimde. En derinde.. Evet belki de hiç hak etmedin böyle bir sevgiyi ama elimde değil kalbe söz geçmiyormuş bir kez daha anladım. Defalarca vazgeçtim senden ve defalarca sözümü yuttum. Aylar oldu. Neredeyse bir yıl olacak nasıl olur da seni unutamam anlamıyorum.. Aşk böyle birşey miydi? Ben aşkı mutluluk sanıyordum lakin hiç mutlu olamadım ben bu aşkta. Ve işte bir kez daha VAZGEÇİYORUM senden yolunda bahtında açık olsun..
