Siyah Ve Mavi

Korku

Keyifli okumalar
Duvara yaslanmış.
Yüzü ve dudakları hiç olmadığı kadar solgunlaşmıştı adamın. Gözlerinin altı mosmordu. Dudaklarının pembeliği koyulaşmıştı.
Gözleri adamın bileklerine kaydığında istemsizce bir çığlık attı. Yanına koşup onu sarsmaya başladı ama o gözlerini açmıyordu. Ne yapacağını bilemedi kadın. Beyni durmuştu sanki. Şok geçiriyordu. Titreyen elleriyle telefondan ambulansı aradığında kağıttaki adresi zorla heceleyerek söyledi. Titriyordu. Elleriyle onun bileklerini tutuyor akan kanı engellemeye çalışıyordu. Kesik derindi ama kanı ellerinin yardımıyla durdurmuş gibiydi. Kaybetme korkusunu ve acıyı daha önce hiç hissetmediği kadar hissediyor hıçkırıklarının arasından fısıltıyla bir şeyler mırıldanıyordu:
- Tanrım lütfen onu benden alma.
- Beni yalnız bırakma Evan.
- Ölemezsin.
Ambulansın siren sesi git gide artmaya başladı ve kapı aniden açıldığında görevliler aceleyle onu sedyeye taşıdılar.
Kadın sadece dua ediyordu. Elinden bir şey gelmiyordu. Gözyaşlarının teninde bıraktığı ıslaklık gibiydi çaresizlik.
Sevdiği adam ölüyordu ve o bir şey yapamıyordu.
Sadece durup izliyordu.
Onsuz nasıl yaşardı?
Henüz yeni bulmuşken birbirlerini.
Canından çok sevdiğini kaybetmek.
Bunu kaldıramazdı.
Onu ambulanstan indirip hastaneye götürdüklerinde doktorlar yoğun bakım yazan kapının ordan geçmesine izin vermemişti. Buraya girmesinin yasak olduğunu söylediler. Hastane koltuğuna kendini bıraktığında tüm bedeni titriyordu. Ve o an farketmişti ki onsuz bir şey yapamazdı.
O an onu gerçekten aşık olduğunu anladı.
Ona aşık olmuştu.
Daha önce kimseye böyle tutunmamıştı.
İncilden ayetler mırıldanırken kendini uykunun kollarına bıraktı.