"ხოჭო"

755 87 4
                                    


     მოსწავლეები მასწავლებლის ჩხუბის ხმამ გამაღვიძათ. როგორც აღმოჩნდა, მგზავრობისგან მოწყენილმა სეჰუნმა გადაწყვიტა წინ მსხდომი გოგონების შეწუხებით გაერთო თავი, რის შედეგადაც მასწავლებელი გააბრაზა.

ათი წუთის შემდეგ, კემპინგის ნიშანი გამოჩნდა და ავტობუსიც გაჩერდა. ახლადგაღვიძებული კიონგსუ სკამიდან წამოდგა და თვალების სრესვასთან ერთად საყვარლად გაიზმორა. ამის დანახვაზე, ჯონგინმა ტუჩზე იკბინა და შეტრიალდა. ახლა, როცა ხვდებოდა, თუ რას გრძნობდა ბიჭის მიმართ, მისთვის რთული იყო მშვიდად შეხვედროდა დიოს ამგვარ ქცევებს. მან თავისი ზურგჩანთა მხარზე შემოიგდო და სწრაფი ნაბიჯით კარებისკენ წავიდა, მაგრამ გასასვლელთან შეჩერდა და გადაწყვიტა დიოსთვის დაეცადა. როცა ორივენი ავტობუსიდან ჩამოვიდნენ, დაინახეს, რომ მათი კლასელები საკმაოდ მოშორებით მაგიდებთან და პირსაბანთან იდგნენ.

- სწრაფად, - შეშინებული ხმით წამოიძახა კიონგსუმ და კლასელებისკენ გაიქცა, ჯონგინმა კი მხოლოდ ჩაიღიმა და უკან დაედევნა.

- ბავშვებო, ერთი არასასიამოვნო ინფრმაცია მაქვს თქვენთვის, - გამოაცხადა მასწავლებელმა, როცა ყველა შეიკრიბა, - სამწუხაროდ, დღეს წყალი არ იქნება და ხვალამდე საშხაპეებს ვერ გამოიყენებთ.

სისუფთავის მოყვარულმა გოგოებმა უკმაყოფილოდ ამოიოხრეს, ბიჭებს კი რეაქცია არ ჰქონდათ. მხოლოდ კიონგსუმ მიიღო შეწუხებული სახე.

- რა მოხდა? - დაინტერესდა ჯონგინი.

- შხაპის გარეშე როგორ გავძლებთ?ხვალამდე ჭუჭყიანებმა უნდა ვიაროთ?! - ჩაიბურტყუნა დიომ. 

როგორც ჩანს, ის სისუფთავის დიდი მოყვარულია, რაც კიმმა აქამდე არ იცოდა.

უცებ ჯონგინის ყურთან ვიღაცამ ჩაიხითხითა.

- ესეც ასე, - უჩურჩულა სეჰუნმა, - მას სუფთად ყოფნა უყვარს, მაგრამ რაც უფრო დიდხანს არ დაიბანს, მით უფრო მძაფრი და სასიამოვნო იქნება სურნელი.

ფაილი ცარიელია / File is emptyDonde viven las historias. Descúbrelo ahora