I do. [ON-HOLD]

Chapter 10

Chapter 10

Daniel’s POV

Tumawag ako kanina sa office nila Kathryn, wala raw siya. Ano ba yan. Eh kakagaling lang nun sa ospital tas may amnesia pa sya, anong alam nya dito? Nako naman Kathryn Padilla, pinag-aalala mo na naman ako.

RINGGGGGGGGGGGGGGGGG

“I’m sorry, the number you are trying to call is either unattended or –“

“Tanginang server na ‘to, kanina pa yang cannot be reach na yan. Kathryn naman!!!”

Lumabas na lang ulit ako at nagpunta sa lugar kung saan baka nandun si Kath. Nagpunta ako sa coffee shop sa tapat ng opisina nila Kath, sa flower shop malapit dun at pati sa mall, inikot ko na rin. Putek. Nasan ka na ba Kathryn?

Nakakainis naman.  Dumaan ako sa opisina nila pero wala pa rin daw sya simula nung umalis kaninag umaga. Akala pa raw ng mga kasama nyaeh umuwi na. Nyeta, baka kung ano na nangyare dun ah. Uuwi na nga lang ako, baka naman nakauwi na si Kath sa bahay. Siguro naman marunong siyang umuwi mag-isa dba?

Pero nung nasa may kanto pa lang ako ng street namin, nawala na lahat ng pag-aalala ko at napalitan na ng kung anong emosyon.

“KATHRYN!”

Kath’s POV

Earlier that day

Nandito na ko sa office ni Quen, nagpasundo ako sa kanya kanina eh.

“Hi, Quen. I’m so sorry I disturbed pa you ata. I tried calling mom but she won’t answer. Sure bang ayos lang talaga?”

“Oo naman, ano ka ba. Nagulat nga ako at nagparamdam ka ulit after you know?”

I just smiled at him dahil hindi ko alam kung anong sinasabi nya. Hindi pa rin nga pala nya alam na nagka-amnesia ako.

“Ano, Quen. Empty bat na kasi phone ko eh, pwede bang mahiram muna yung phone mo? May number ka naman ni mommy, right?”

“Oh yes, I still have Tita Min’s number if ever mag-aya sya ng kamustahan ganon. Oh, ito na Kath.”

Tinawagan ko na lang ulit si mommy and thank God dahil sinagot nya na rin

“Oh, Quen! Napatawag ka?”

“Mom! It’s me Kath”

“Kathryn, anak? Bat nasayo phone ni Quen? Magkasama ba kayo? Nasan kayo?”

“Hahahaha, mom relax. Yes, I’m with him and nasa office nya ako. I got lost kanine and I tried calling you but you won’t answer so sya na lang tinawagan ko to pick me up.”

“What? Ayos ka lang ba? Eh si DJ, bat hindi mo tinawagan? Ano ba naman yang asawa mo, bat ka pinabayaan na mawala. Nako, nako, nako!”

I bit my lip at my mom’s response. Oo nga pala, si Daniel. Shocks. Mapapagalitan pa sya ng dahil sa akin eh.

“Mom naman, it’s my fault okay? Naglakad-lakad kasi ako eh and I forgot na di nga pala familiar sa akin yung lugar kaya nawala ako.”

“Eh bat hindi mo tinawagan si DJ?”

I frowned when she asked me that, pano ba naman kasi, walang number yung lalakeng yun sa phone ko. Aish. Bago nga lang pala. Akala nya siguro, memorize ko number nya.

“Eh mom, wala siyang number sa phone ko. I mean, bago lang kasi yung phone so walang contacts. Buti nga natatandaan ko pa number nyo ni Quen eh.”