"motorunu mu çaldırdın zavallı ?"
İçimden onun üstüne atlayıp çok pis dövesim gelmişti. Benimle dalga geçer gibi konuşmayı ne kadar çok seviyordu. Yok motorumun beni beklemekten canı sıkılmış, kafasını alıp gidesi gelmiş. Aptal put.
Yaşlı gözlerimle ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Ona cevap vermeyip geldiğim yoldan yürümeye başladım. Onunla konuşmak için tek bir sebebim yoktu. Şuan değil yüzünü sesini bile duymak istemiyorum. Belki kaybolacaktım bu karanlıkta ama inan ki bu adamın yanında kalmaktan daha güvende hissederdim kurda kuşa yem olmayı.
" O kadar yolu tek başına mı gidiceksin bu karanlıkta? Ormanda bir sürü vahşi hayvan vardır şimdi."
Durup nefretle yüzüne baktım.
"Bugün zaten bir vahşi hayvanla çok iyi baş ettiğimi düşünüyorum. Emin ol onlarla başa çıkmak onunla başa çıkmaktan daha kolay olacaktır."
Tekrar arkamı dönüp yürümeye devam ettim.
"O bahsettiğin vahşi hayvan ben mi oluyorum?"
Sesi sinirli geliyordu. Ohh, yine sinirlendirmiştim. Bu artık en sevdiğim hobi olmak yolunda büyük adımlarla ilerliyordu. Hehehe!Kudur.
" Soruyor musun bide?"
Ona dönmeden cevapladımda adımlarını bana doğru hızlandırdığını gördüm. Bende oldukça sakin yürümeye devam ettim, adımlarımı hızlandırsam bana korkak diyebilirdi. Bana korkak demesini istemezdim.
Kolumdan tutup hızlıca beni kendine döndürdüğü de öldürecekmiş gibi bakan gözlerine baktım. Şuan aşırı korkutucu dursa da bir an bile gözlerimi kaçırmadım.
" Bana hakaret edebileceğini mi sanıyorsun?"
" Sanmıyorum , edebileceğimi biliyorum"
" O zaman sana bir daha yapamayacağını gösteririm."
Ben acıyan kolumu ellerinden kurtarmaya çalıştım ama eli aslan pençesi gibiydi. Kurtaran helal olsun .
" Bana hiç bişey gösteremezsin. Kimsin ki sen ?"
Kimdi ki, gerçekten onun hakkında hiç bişey bilmiyorum ama o benim ismimi biliyordu. Bide o gerçek vardı. Benim ismimi nerden biliyordu ki ?
" Kim olduğumu öğrendiğinde..."
Cümlesini yarıda kesti ve beni biraz daha kendine çekti. Vücüdümüz birbirine değince direk kendimi ondan çektim ve bacağına bir tekme attım.
" Kim olduğunu bilmiyorum ama bence sen tam bir sapıksın. Pislik herif."
Ondan koşar adımlarla ayrıldım. Pislik, her fırsatta beni kendine çekiyordu. Bu hoşuma gitmiyordu. Sefere yüzüne kocaman sert bir yumruk atmalıyım. Bacağına o kadar sert bir tekme atmama rağmen tepki göstermedi. Karşımda ki taştandı sanki.
Nasıl tuhaf bir insandı bu böyle . Acı duymayan, duygusuz birinin tekiydi aynı zamanda psikopat. piskopatı unutmayalım. Zaten bütün manyaklar beni buluyor.
" Adım park chanyeol!"
Arkamda ismini bağırdığında durdum. Sanırım biraz önce bana ismini söylemişti. Şaşırtıcı doğrusu. Demek ki bu psikopatın bir ismi vardı. Park chanyeol.
