Unwanted Love (Louis Tomlinson)

-7-

‘’Ne demek kredi kartlarınızı kapattı.’’
Durun size başından anlatıyım ablam sinirle evden çıktıktan 1 saat sonra filan abim gelmişti.Nedenini sorucak olursanız kredi kartını kulanamıyormuş.Aynen benim gibi.
Daha sonra ablam eve sinirli gelmişti.İlk başta ben bana hala sinirlidir diye düşünmüştüm.Ama ablam en fazla 1 saat sinirli kalabilirdi bir insana.Üstelik sinirli dışarı çıktıysa kesinlikle alışverişe gidiyordu demektir.Ki alışverişten asla sinirli gelmezdi.Tabi bir şey dışında.Kredi kartının limiti dolmadıysa.
‘’Niye sinirlisin?’’diye bir soru yöneltti abim ablama.Ben oralı bile olmamıştım.Hala sinirliydim ablama.
‘’Kredi kartımın limiti dolmuş.Adım gibi eminim ki dolmamıştı.’’
‘’Bunda bir iş var.Hepimizin ki bir anda limiti bitmiş olamaz.’’Ben konuşma taraftarı değildim.Ağzımı kapatıp koltukta oturmaya devam ediyordum.
‘’Annemi arayalım mı?Belki onun bir bildiği vardır.’’dedi ablam.
‘’Tamam ben arıyorum.’’dedi abim ve telefonu cebinden çıkarttı.
‘’Hoparlöre almayı unutma.’’dedim ilk kez ağzımı açarak.Ablamla abim bir anda bana dönmüşlerdi.Sanki burada olduğumu unutmuş gibiydiler.
Telefon üçüncü çalışta açılmıştı.
‘’Alo annecim .’’
‘’Chris.Noldu bir şey mi oldu?Sen beni pek aramazdın.’’
Kadın haklıydı yani.Ayda bir filan arıyoduk annemi.
‘’Yok bir şey olmadı.Nasılsın?’’
‘’İyiyim sen nasılsın?’’
‘’İyiyim bende.Ya sana bir şey sorucam.’’
‘’Sor oğluşum.’’
Iyyy oğluşum mu?Başka bir şey bulamamış mıydı?
‘’Babam bizim kredi kartlarımızı kapatmadı değil mi?’’
‘’Bende şimdi o durumu söyliyecektim.Ben ve baban bir karar aldık.Malum koskoca çocuklar oldunuz.Hepinizin işi var.Ashley dışında tabi.Bizde artık sizin sorumluluklarınızı kendiniz üstlenmenizi ve hayata karşı kendiniz ayakta durmanızı istiyoruz.Bu yüzdende baban kredi kartlarınızı kapattın.’’
‘’Ne demek kredi kartlarınızı kapattı.’’
Abimin sesi biraz yüksek çıkmıştı.Sonra sözüne devam edip;
‘’Hangi devirde yaşıyoruz ya.Biz zaten sorumluluklarımızın farkındayız.Bunları üstlenmemiz için kredi kartlarımızı kapatmazına gerek yoktu.Üstelik Ashley’in bir işi bile yok.O ne yapıcak?’’
Beni işin içine sokmasan olmuyordu dimi abi.Ama haklıydı bir işim bile yoktu.
‘’Okulunu bitirene kadar siz yardım edersiniz.Sonrada iş bulur kendine.’’
Tabi annem hala okumadığımı bilmiyordu.

‘’Bu kadar kolay mı zannediyorsun iş bulmayı?Neyse  kapatıyorum ben.Görüşürüz’’deyip telefonu annemin yüzüne kapatmıştı.
‘’Ne yani artık kredi kartlarımız yok mu?’’dedi ablam üzgün bir şekilde.
‘’Maalesef.Ama bizim için pek bir sorun olacağını zannetmiyorum. Senin için sorun olacaktır.’’dedi beni göstererek abim.
‘’Yakın bir zamanda iş bulmaya çalışıcam.Başka çarem yok.’’
‘’Hayır işe girmene gerek yok.Biz ne  güne duruyoruz burada.’’
‘’Hayır abla iş bulucam.Bu konuda ilk defa(!)  anneme katılıyorum.Artık büyüdüm ve kendi ayaklarımın üstünde durmamın vakti geldi.Yarından itibaren iş bakıyorum.’’
‘’Sen bilirsin.Ama bir ihtiyacın olursa bizden çekinmemen gerektiğini unutma.’’dedi abim.Ona koskocaman sarıldım yanına gidip.İyiki varlardı
***
Şuan odamdaydım.Son ses müzik dinliyordum.Tam o sırada biri aradı.Müzik dinlerken müziği bölmeyi sevmezdim.O yüzden telefonuma bakmadım bile kim arıyor diye.Ama daha sonra merak edip bakmıştım.Yabancı numaraydı.Daha da çok meraklanıp telefonu açtım.
‘’Alo’’
‘’Ashley Hanım siz misiniz.’’
‘’Evet buyurun benim.Siz kimsiniz?’’
‘’Ben doktor Max.Geçen gün gelip bebeğinizi aldırmıştınız.’’
‘’Evet?’’
‘’Aslında bebeğiniz alınmadı.Yani şu şekilde açıklayayım.Ameliyat öncesinde sizi biraz tereddütlü görmüştüm.Tam ameliyata başlıyacağımız sırada da ‘nolur bebeğimi almayın, dokunmayın ona’tarzı şeyler söylemeye başladınız .Bizde ameliyatı durdurmaya karar verdik.’’
‘’Anladım.Peki teşekkürler.’’deyip telefonu adamın suratına kapattım.Evet bildiğiniz kapatmıştım.Çünkü şoktaydım.Ne yapacağıma doğru dürüst karar veremiyordu bile.
Şimdi düşünme zamanıydı.Bu bebeği tekrar  aldırmalı mı yoksa aldırmamalı mıydım?