İşte buradayım,rüzgar yüzüme acımayla vururken, ayaklarım toprağa hasretle basarken, ruhum yok oluşa bu derece susarken, ölümün karşısında dimdik cesurca duruyorum. Kaybolmak istiyorum, karanlığın içinde kulaç atmak istiyorum, aydınlığa kavuşmak değil. İşte ben bitmişliğin gerçek sembolüyüm, umut kırıntılarını da rüzgarın albenili ılıklığının alıp götürdüğü, bedeni düşmüş yitiklerdenim. Artık zamanı geldi, hakkettiğimi yaşamanın, susmaların keyfine varmanın, ruhumu teslim etmenin zamanı geldi. Uçurumlara aşık yaşamış insanlardan fazla şey beklenmezdi zaten. Onlar ayakları kayıp boşluğun güçlü kollarına düşmesi kesinleşmiş insanlardır. Onların ruhları her an ölümle fısıldaşarak plan kurmuş varlıklardır. Şimdi de aynısı olacak, alışılmış gerçekleşecek.
Uçurum çiçeği uçurumda ölecek.
YORUMLARINIZI LÜTFEN ESİRGEMEYİN İHTİYACIM VAR.BU ARADA BÖLÜMLER HEP BÖYLE KISA OLMAYACAK BAŞLANGIÇ OLDUĞU İÇİN BÖYLE ŞİMDİLİK.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kanıyor Yüreğim
Novela Juvenilhttps://www.youtube.com/watch?v=WsZDa2rVyyU Her yer her yerde... Her yerim paramparça sanki Her yer sende, sen artık her yerde.
