"Gülüşlerimiz mahkum ve acı çekiyor. "
Çocukları öldürdüler. Öldürdükten sonra da gözyaşı döktüler. Biraz da sızlandılar. Bilmediler ama çocuğu ya da anlatamadı çocuk,bilinmez...
Herkeste olduğu gibi o da bir müddet yaşadı. Çok güldü sıkıntısız dediler, az güldü somurtkan dediler. O içine bakan istedi bundan içini onlara verdi. Onlar sadece baktı...baktı ve dönüp gittiler. Veda değildi bu. Vedalar da kahreden satırlar,sözler ve mesajlar vardı. Elvedaya da uğrayamazdı, elveda dönüş bileti hazırlamaktı. Bu olsa olsa üzerine basa basa gitmekti... Sadece gitmek değil! Basa basa gitmek...
Çocuk şimdi kimsede kalamıyor, gidemiyor da...
Kalmak istiyor,kalacak yeri yok...
Konuşmak istiyor,dinleyen yok...
Yazmak istiyor,anlayan yok, belki anlamıyor o da bilinmiyor.
Bilinmiyor... Belki yazdıkları birilerine dokunursa...çok hoş olur.
Hoş olalım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Veda Tahtı
Short StoryDefterlerimin katili,sen hoşgeldin. Allah'a emanetimsin. ~Tamamlandı.~ |17 Eylül 2016| |6 Mart 2017| Allah'a emanetimsin.