Veda Tahtı

Veda Tahtı 8. Güzel Tını

"Bana bir veda teklif etti. Kabul ediyorum, dedim.
Sanırım onun vedasıyım artık. "

Uyumaktan daha güzel bir şey varsa o da daha fazla uyumak.

Kesinlikle.

Kesin olan bir durum daha vardı ki o da bugünü normal olarak geçirmeyeceğimdi. Çünkü bugün ağabeyimle tanışacak. Bu kelimeyi hecelemeyeceğim.

...

"Hayatımızda var olmayan kelimeleri küfe bastık. Gözümüz aydın...

Ömür figanımızı başlatmadan bitirdik. Çok söz verdik Deniz, sözümüzü tutamadık biz. Kendi yolumuzda yürümeye devam ettik öylece. Çok kafa patlattık. Belki göstermedik, görmediler ama uğraştık. Şimdi mi Deniz?
Şimdi rüzgarın nefesi dahi küf kokuyor. Biz gibi, hepimiz gibi. Eskisi gibi esmiyor. Bolca kızgın, huzursuz. Bunların suçlusu ben ve benim gibiler Deniz, olmadık şeylere üzülüyor, en küçük bir sözde alınıyoruz. Hep unutuyoruz. Unuttuğumuz en önemli konu,

bir kişiyi hayatına alıyorsan ondan gelen her şeyi kabul etmişsindir.

Kırıldığımızda bütün suçu karşımızdakine yüklemek anlamsız bu yüzden. Onları kalbinin neresine koyacağına dikkat et.

Ve unutmadan,
Bundan 5 sene sonra ilk üzüldüğün gibi üzülüyorsan bolca ağla. Ancak aklını dahi titretmeyecekse teşekkür et. Seni olgunlaştırdığı için. Tamam?"

Kafa sallama ve güzel bir gülümseyiş.

"Rümeysa Abla, sence ben bunu 5 sene sonra hatırlar mıyım?"

Göz kırptım ve gülümsedim.

"Bir düşünelim... Kendi ürettiğin küfürleri ona ithaf ettiysen olabilir."

Ah,evet Deniz'in gülüşünü seviyordum. Bana kocaman bir gülüş bahşetti ve sımsıkı sarıldık.

"Hadi delikanlı arabalarımızı sürelim."
"Tamam ama maviyi ben süreceğim."

Biraz acındırarak konuşmalıydım.

"Yapma! O benim en sevdiğim araban. Bunu konuşmuştuk seninle. Hani sigortası hep bende kalacaktı?"

"Evet, ama bir kere... Lütfen."

Bu çocuk kendini acındırmayı iyi biliyordu.

"Pekala."

El ele tutuştuk ve dışarı çıktık. Uzaktan kumandalı arabaları asla içeride sürmezdik. Bu Rümiz kabilesinin bir kuralıydı. Rümeysa ve Deniz isimlerinin birleşiminden oluşan bir kabilenin...

2 arabanın ismini Deniz'le beraber koymuştuk. Maviliyi hep ben kullandığım için ismi Sakar Piliç'ti. Bana benziyormuş, öyle söyledi. Göz devirmelerimi Deniz'e borçluyum.

Diğerini açıklıyorum. Ejderha Öğütücü. Yorum yapmayacağım.

"Ejderha Öğütücü artık benim dostum! Sakar Piliç sensin artık."

Gözlerindeki pişmanlık biraz daha onu sıkıştırmam gerektiğini söylüyordu.

"Rümeysa Abla, o zaman isimleri değiş tokuş yapalım mı?"