I'm his halfsister VOLTOOID

hoofdstuk 8

Het lieve diertje knikt en richt haar blik terug op het huis.

Ik zit op het bed en staar wat voor me uit. Plots hoor ik de deur openvliegen. Ik draai langzaam mijn hoofd naar de deuropening, waar ik Mevrouw Kyle zie. Wat ziet ze er kwaad uit. Ik begrijp dat ik moet opstaan, maar ik doe het niet. Nog kwader loopt de vrouw naar mij toe en ze geeft me een klets. Ik sta nu wel op. Maar expres doe ik het héél langzaam. Ze grijpt me bij mijn onderarm vast (zo iets in de buurt van mijn pols) en sleurt mij de kamer uit.

Mijn arm knijpt ze tot moes en ik heb moeite mijn tranen binnen te houden, maar wanneer ik kleine bloedstraaltjes zie, loopt er een traantje uit mijn oog, datgene wrijf ik snel weg.

Ze sleurt mij de woonkamer in en daar zie ik Meneer Kyle, hij ziet er echt woedend uit. Ik zie een reus voor hem staan en naast hem is er een jongen van ongeveer mijn leeftijd. Hij heeft zwart, warrig haar, dezelfde groene ogen als ik en een rond brilletje op.

Wanneer hij me ziet, werpt hij me een medelevend glimlachje toe. Mevrouw Kyle houdt me nog steeds vast en het bloed loopt nog steeds in straaltjes langs mijn arm toe. Ik voel het nog en het doet nog steeds veel pijn.

De reus kijkt ook naar mij als hij merkt dat de jongen naar een richting kijkt. Hij glimlacht en zegt vriendelijk: 'Gelukkige verjaardag, Elisabeth.'

'Hoe weet u mijn naam?'

'Ik kende je toen je nog een baby was.'

'Waarom ben ik hier?' 

'Ik haal je hier weg, Elisabeth.'

Verbaasd staar ik hem aan met open mond.

'Beth gaat niet met jullie mee.'

Ik kijk geschokt naar Meneer Kyle. Hoe durft hij mijn droom zomaar weg te halen!? 

'Ja!' mengt Mevrouw Kyle zich met het gesprek.

De reus kijkt de vrouw geamuseerd aan. 'Waarom?'

'We zijn haar ouders,' antwoordt Mevrouw en ze slaat haar armen moederlijk om mij heen. 

'Jullie waren nooit mijn ouders, zelfs geen mensen die van mij hielden,' zeg ik rustig, maar de woede is duidelijk in mijn stem te horen en ik verlos mezelf uit haar armen. 'Ik werd gewoon door jullie opgenomen om jullie slaaf te zijn.'

Vol walging en ongeloof staart de reus ons aan. 

'Elisabeth komt met ons mee,' onderbreekt hij de stilte. Ik glimlach en neem de twee bezoekers mee en ik sluit de voordeur achter ons.