I'm his halfsister VOLTOOID

hoofdstuk 17

'Elisabeth Potter.'

Ik slik en aarzelend loop ik naar voren.

Ik ga op het krukje zitten en professor Anderling zet de hoed op mijn hoofd.

Hmmm... Ik zie, ik zie alles in jouw hoofd. fluistert een stem in mijn hoofd.

Moed, veel moed. Ook sluwheid... Intelligentie... Aardigheid, maar zeker geen Huffelpuf...

Kies iets wat bij me past... Snel!

Zeker géén Huffelpuf! Ik zie zoveel... Ja dat wordt het!

'Raverdor!' schreeuwt de hoed. Niemand klapt. Er heerst een vreemde stilte.

'Euhm... Ik weet het niet,' piept de hoed.

Een man met een witte lange baard en evenwit en lang haar komt naar mij toegelopen.

'Elisabeth, kom even mee,' fluistert hij nauwelijks hoorbaar.

Ik knik en sta op,  Anderling neemt de hoed af en gaat verder met het sorteren.

Hij neemt me mee naar een zijdeurtje en we komen aan in een mini-bibliotheek.

'Ga zitten,' zegt hij vriendelijk. Hij wijst naar een zetel. Ik gehoorzaam. Hij gaat tegenover mij zitten.

'Een snoepje?' vraagt hij, terwijl hij me een doos snoep geeft. Ik schud mijn hoofd en hij neemt de doos terug. Hij neemt een snoepje uit het doosje.

'Elisabeth, we hebben de hoed zo betoverd dat hij alleen de vier huizen kent. Griffoendor, Zwadderich, Ravenklauw en Huffelpuf. Er is nog een vijfde huis, alleen is er nog nooit een leerling in dat huis geweest. Dit huis is voor leerlingen die moedig, sluw en intelligent zijn. En tot nu toe ben jij de eerste. Het huis heet Wolvehowl.'

Ik luister aandachtig naar zijn uitleg.
'Ik zou het liefst in de buurt zijn van mijn broer's huis,' zeg ik.

De man knikt. 'Wie bent u eigenlijk?' vraag ik.

'Ik ben professor Perkamentus,' antwoordt hij vriendelijk.

Ik knik. Samen lopen we naar buiten. Ik kijk even rond en zie Harry zitten. Hij zwaait en ik glimlach naar hem. Ik ga bij hem zitten.

'In welk huis zit je?' vraagt hij.

'In Wolvehowl.'

Hermelien mengt zich in het gesprek. 'Dat huis bestond ooit, maar werd afgeschaft omdat er geen enkele leerling bij hoorde...'

'Leuk,' zeg ik sarcastisch.

Waarom zit ik erin? Wat is er zo speciaal aan mij?

Ik hoor applaus en zie op tafel allerlei lekkernijen verschijnen.

Aanvallen!!!
Ron denkt hetzelfde, want samen grijpen we zo veel mogelijk kip, kroketjes en gemarineerde varkensribbetjes.

Zalig!