I'm his halfsister VOLTOOID

hoofdstuk 22

Harry POV

Het is inmiddels al twee weken later. Elisabeth is waardig begraven, maar de pijn is nog vers.

Ik herinner me nog de droom. 'Wreek mij.' had ze gezegd. En dat ben ik van plan.

Eerst mijn ouders, nu mijn zus, waarvan ik nog drie maanden het bestaan van ken.

Het is Halloween, vanavond. Ron heeft Hermelien beledigd en ik heb vandaag niet meer gezien, Ron ook niet. Hij is daar blij mee. Ik weet dat Ellie Hermelien ook niet leuk vond. Vanwege die ene keer in de trein, Hermelien geloofde dat Ellie over haar naam loog.

Ik loop alleen door de gang. 'Vreemd toch?' 'Heel vreemd.' 'Ze is nog steeds geen spook geworden...' Ik volg de stemmen en zie Nicholaas met de Monnik praten. 'Ik denk dat ze nog steeds in gesprek is.' 'Waarschijnlijk, bij die ene, die Helena, je weet wel, duurde het een maand, voordat ze hier kwam.'
'De reis duurt inderdaad lang,' zei de monnik. Een traan baant zich een weg naar buiten, snel veeg ik het weg en ik loop stug door. Ik loop naar buiten. Naar Ellie. Ik zie Park bij haar graf staan, ze grijnst. 'Draco is van mij, bitch,' fluistert ze grijnzend.

Ik zou haar zo graag willen vervloeken. Met enkele beledigingen in mijn hoofd, jaag ik haar weg.

Ik ga zitten en steun met mijn rug tegen het grafsteen. Ik sla mijn armen rond het grafsteen. 'Dag Ellie,' fluister ik. 'Ik mis je. Ik smeek je, kom terug, ik mis je, Ron mist je, de spoken missen je, zelfs Malfidus mist je. Kom terug. Het leven is leeg zonder jouw vrolijke stem, zonder jouw gedaante op de gang. Ik beloof je nog steeds dat jij zal worden gewroken.'

Ik sta op. Ik leg nog een laatste bosje bloemen neer bij het graf en fluister : 'Vaarwel.' Voor mij om te draaien, lees ik nog haar grafschrift.

Elisabeth Rose Potter.
"Wees moedig en aardig"
Dochter van Lily en James Potter.
Geliefde zus.

Bij de tweede regel glimlach ik. Dat zei ze elke keer dat er iemand een probleem had. In deze maand op school, was ze zeer gekend om haar zachtaardige en soms sarcastische karakter.

Ook de spoken begroetten haar wanneer ze in de gangen liep en dan lachte zij altijd vriendelijk terug en dan gaf ze altijd een complimentje. Zelfs Foppe vond haar geweldig. Af en toe haalden ze samen een grap uit. Het lijkt allemaal zo veel, en dat allemaal in één maand tijd.

Ik draai me om en kijk niet meer terug.