Part.1
"ไม่ไปได้ไหมครับ ผมไม่อยากอยู่ที่นี่คนเดียว"
"ป้าดัลจะคอยดูแลลูก ที่นี่ปลอดภัยดี เดี๋ยวจะมีเพื่อนเล่นมาอีกคน ไม่งอแงสิ พ่อจะกลับมาเยี่ยมบ่อยๆนะ"ชายวัยกลางคนลูบหัวลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอย่างรักใคร่ก่อนจะเดินหายไปในฝูงคนมากมายที่สนามบิน
"พ่อครับ พ่อ พ่อครับ"
จินฮวานสะดุ้งตื่น เหงื่อท่วมกายทั้งที่อากาศภายในห้องอุณหภูมิต่ำ ฝันแบบนี้มาหลายครั้งแล้วตลอดสามเดือนที่คุณพ่อไม่ได้อยู่ข้างกายเขา ตั้งแต่คุณแม่ของเขาจากไปเขาก็มีเพียงคุณพ่อและป้าดัลเท่านั้นที่คอยดูแลอย่างใกล้ชิดมาตลอด ต่อให้บอกว่าไม่เป็นไร แต่มันก็ไม่ชินสักที ธุรกิจทำให้เราต้องห่างเหินกัน
จินฮวานกวาดสายตาไปรอบห้องเขาเห็นชายร่างสูงยืนอยู่ที่ปลายเท้าทำเอาตกใจจนหัวใจแทบหลุด
"ฝันร้ายเหรอครับ"เสียงทุ้มเอ่ยถามจากอาการที่สังเกตเห็น
"นาย กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่"จินฮวานเอ่ยถามตาขวาง ก็คนตรงหน้านั้นไม่ได้เจอกันนานหลายปีแล้ว
"กลับมาเมื่อคืนครับ"จุนฮเวตอบเสียงเรียบ
"แล้วมาทำอะไรที่ห้องของฉัน"จินฮวานเอ่ยถามอย่างไม่พอใจนัก แน่นอนแหละก็เขากับคนตัวสูงนี่เป็นคู่อริกันหนิ
"ป้าดัลให้มาตามคุณไปทานข้าว"
"ออกไป เดี๋ยวฉันตามลงไป"จินฮวานเอ่ยไล่ แต่ชายหนุ่มร่างสูงนั่นยังคงยืนนิ่ง
"บอกให้ออกไปไง ยืนบื้ออยู่ทำไม"จินฮวานตะคอกเสียงใส่อย่างไม่พอใจนัก คนอะไรแค่เห็นหน้ายังทำให้หงุดหงิดได้
"ลุกจากเตียงก่อนครับ ผมมีหน้าที่ต้องทำต่อ"จุนฮเวเอ่ยบอก ป้าดัลให้เขารอเก็บที่นอนให้คุณจินฮวานและเตรียมเสื้อผ้าที่จะใส่ในวันนี้ออกมาห้อยเรียงไว้หน้าตู้เสื้อผ้าให้เรียบร้อย
YOU ARE READING
That's no no #ฟิคลุ่มหลงดบบ
Fanfictionพี่มีดีอะไรผมเองก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าผมอยากอวดดี ผมจะทำให้พี่ใจตรงกับผมให้ได้