Part.10
โทรศัพท์ของจุนฮเวดังขึ้นในขณะที่เขายังคงเรียนอยู่ นี่ชั่วโมงสุดท้ายของเขาในวันนี้
อีกเพียงสิบห้านาที เขาคิดว่าจะโทรกลับในภายหลัง แต่โทรศัพท์นั่นก็ไม่หยุดสั่นเสียที ไม่ใช่แค่สายเดียวที่โทรเข้ามาหากแต่โทรเข้ามาหลายครั้งจนเขาอดที่จะหยิบมันออกมาดูไม่ได้
จุนฮเวเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาก็ถึงขั้นตกใจ เขาต้องรับโทรศัพท์ตอนนี้เลยหรือเปล่า ก็นี่มันเบอร์โทรเข้าจากคุณหนูเอาแต่ใจ
จุนฮเวกดตัดสายเพราะคิดว่าหลังจากนี้โทรกลับไปคงจะไม่เป็นไร จินฮวานควรรู้จักรอซะบ้าง
.
.
.
.
จีวอนจอดรถรอจินฮวานอยู่ที่ข้างตึกคณะ เขามารับจินฮวานตามที่ตกลงกันไว้ โอกาสดีขนาดนี้ ถ้าปฏิเสธไปคงจะเสียดายแย่ จินฮวานเปิดทางให้ขนาดนี้แล้ว
โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นในขณะที่เขารอจินฮวานอยู่ จีวอนหยิบมันออกมาดูก่อนจะเห็นว่าใครโทรเข้า
"ตัวแสบ"จีวอนอุทานออกมาพลางขมวดคิ้วมุ่น
"รอนานหรือเปล่า"จินฮวานเดินเข้ามาทักเขาพอดี จีวอนเก็บโทรศัพท์ของเข้าลงกระเป๋ากางเกงก่อนจะยิ้มหวานให้
"ไม่เลยครับ เพิ่งมาถึง"
"ไปกันเถอะ"
"ให้ไปส่งที่บ้านเหรอ"
"ใช่สิ ไม่ส่งที่บ้านจะส่งที่ไหนล่ะ"
"ส่งที่บ้านฉันหรือบ้านนาย"จีวอนถามยียวนชวนเรียกรอยยิ้มจากคนตัวเล็ก
"บ้านนายไปได้ด้วยเหรอ"
"ไปได้สิ แต่ต้องอยู่แต่ในห้องนอนฉันนะ"จีวอนยิ้มกริ่ม
"ทำไมล่ะ ที่บ้านนายห้ามคนเดินเพ่นพ่านเหรอ"จินฮวานถามด้วยความสงสัย เขาคิดว่าหรือว่าที่บ้านของจีวอนจะดุเอามากๆ
"เปล่า แค่ไม่อยากให้ไปไหนอยากจะกอดเอาไว้หลวมๆและอยู่ในห้องกันสองคน"
YOU ARE READING
That's no no #ฟิคลุ่มหลงดบบ
Fanfictionพี่มีดีอะไรผมเองก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าผมอยากอวดดี ผมจะทำให้พี่ใจตรงกับผมให้ได้