Part.7
"ขอบคุณสำหรับช๊อคโกแลตนะ"จินฮวานเดินมาเอ่ยบอกกับจีวอนที่นั่งฟังเพลงและทำการบ้านอยู่ที่ใต้คณะ จีวอนถอดหนูฟังออกก่อนจะเอ่ยถามคนตัวเล็กอีกหน
"ว่าไงนะ เมื่อกี๊ไม่ได้ยิน"
"เรื่องของนาย ฉันพูดไปแล้ว"
"เดี๋ยวสิ พูดอีกทีได้ไหมครับ ก็ใส่หูฟังอยู่นี่นา"จีวอนทำท่าทางออดอ้อน จินฮวานกรอกตาก่อนจะพูดมันออกไปอีกหน
"ขอบคุณ ช๊อคโกแลตอร่อยมาก"
"ช๊อคโกแลต?"จีวอนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะแปลกใจยิ่งนัก
จินฮวานส่ายหน้าก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง อย่างน้อยเขาก็ขอบคุณไปแล้ว เดี๋ยวจะหาว่าใจดำ
"เดี๋ยวก่อนสิ จินฮวาน เดี๋ยวก่อนๆ"จีวอนเดินตามเขามาด้วยท่าทางสงสัย
"มีอะไร"
"ช๊อคโกแลตอะไร"จีวอนเอ่ยถามตาใส ทำเอาจินฮวานเอียงคอมองอย่างประหลาดใจเช่นกัน
"วันวาเลนไทน์"
จีวอนอึ้งไปหลายวิ วันนั้นเขาไม่ได้ให้ช๊อคโกแลตกับจินฮวานเพียงเพราะว่าจินฮวานไม่ได้มามหาวิทยาลัย ตอนนี้กล่องช๊อคโกแลตนั่นยังวางอยู่เบาะหลังรถเขาอยู่เลย
"จำผิดหรือเปล่า ฉันจะให้ช๊อคโกแลตนายได้ยังไง วันนั้นนายไม่ได้มาเรียนหนิ"
"จริงเหรอ"
"จะโกหกทำไม"
"พอดีฉันมันฮอตน่ะทั้งที่ไม่ได้มาเรียนแต่ก็มีคนฝากมาให้หลายชิ้นเลย คงจะจำผิดน่ะ"จินฮวานเกาหัวตัวเองแก้เก้อ
"แต่ที่ฉันเตรียมไว้ให้ก็มีนะ รอก่อนได้ไหมจะรีบไปเอามาให้เลย"
"ไม่เอาอ่ะ มันผ่านวันนั้นมาแล้วหนิ"
"วันไหนก็ไม่สำคัญหรอก สำคัญแค่นายรับมันไว้ก็พอ"จีวอนพยายามบอกสิ่งที่เขาตั้งใจจะสื่อ
"เก็บไว้กินเองเถอะ"
"ใจร้ายจัง"
"ยังไม่ชินอีกเหรอ"
YOU ARE READING
That's no no #ฟิคลุ่มหลงดบบ
Fanfictionพี่มีดีอะไรผมเองก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าผมอยากอวดดี ผมจะทำให้พี่ใจตรงกับผมให้ได้
