That's no no #ฟิคลุ่มหลงดบบ

That's no no - Part 11

Part.11

จุนฮเวกลับเข้ามาถึงบ้านในตอนดึกเขาเปียกมาเล็กน้อยเพราะข้างนอกนั้นฝนตกพำพำ

เขาเห็นไฟในบ้านยังเปิดอยู่ ป้าดัลคงจะยังนั่งรอเขาอยู่เหมือนดังเช่นทุกวัน

แต่เขากลับต้องตกใจกับภาพแรกที่เห็น

"คุณหนู"จุนฮเวอุทานออกมาอย่างไม่เชื่อสายตา เขาเห็นจินฮวานหลับอยู่บนโซฟาตัวยาว

ร่างสูงก้าวเท้าไวเข้าไปชิดก่อนจะนั่งลงตรงข้างๆโซฟานั่น ในมือเล็กของจินฮวานถือกล่องยาทาแก้ฟกซ้ำไว้ในมือแน่น

ไม่อยากคิดไปเองว่าจินฮวานนั่งรอเขาจนหลับไปหรอกนะ แต่มันก็เป็นไปได้นี่นา

จุนฮเวลอบมองใบหน้าอ่อนใสนั่น นานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่ได้จ้องหน้าคนตัวเล็กนี้อย่างเต็มตา

ปฏิเสธไม่ได้เลยจริงๆว่าจินฮวานยามหลับนี่น่ามองขนาดไหน แก้มใสๆ นั่นน่าเอาปลายจมูกลงไปไซร้

กลีบปากอมชมพูอ่อนนั่นน่ามองน่าสัมผัส

จุนฮเวเผลอยกมือขึ้นไปลูบลงบนหน้าผากเนียนเพื่อเกลี่ยผมเส้นบางออกไปให้พ้น

จินฮวานขยับตัวเมื่อเขารู้สึกได้ถึงสัมผัส จุนฮเวผละตัวให้ห่างออกมานิดแต่ก็ไม่ทันจะไปไหนได้ไกล จินฮวานก็ลืมตาขึ้นมาเจอเขาเสียก่อน

"กลับมาแล้วเหรอ"เสียงใสเอ่ยถามด้วยท่าทางงัวเงีย

"ครับ คุณหนูมาหลับอะไรอยู่ตรงนี้เนี่ย"

"รอนายไง"คำตอบของจินฮวานทำให้เขาหัวใจกระตุก ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง จินฮวานบอกว่ารอเขาอยู่

"รอทำไมครับ มีธุระอะไรหรือเปล่า"เมื่อตอนกลางวันที่โทรมาหา อาจจะมีธุระกับเราตั้งแต่ตอนนั้นก็ได้

"ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากให้นายทายาให้"จินฮวานกุมกล่องยาทาของเขาไว้แน่นก่อนจะพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง

จุนฮเวที่นั่งอยู่ที่พื้นพรมแหนหน้ามองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนโซฟาอย่างแปลกใจ