That's no no #ฟิคลุ่มหลงดบบ

That's no no - Part 9

Part.9

"ขอโทษที่ผมมาช้า"จุนฮเวเอ่ยบอกทันทีที่เขามาถึงที่ห้องของฮันบิน เนื้อตัวเปียกปอนนั่นบ่งบอกได้ดีว่าข้างนอกนั้นฝนตกหนักแค่ไหน

ช่วงนี้ในบางวันฝนมักจะตกในช่วงเย็นเนื่องจากผลกระทบจากพายุที่พัดผ่าน

"นายไม่ควรมา ไม่เห็นรึไงว่าฝนกำลังจะตก และดูซิตอนนี้นายเปียกยังกับลูกหมา"ฮันบินยิ้มน้อยให้อย่างเอ็นดู ท่าทางแกล้งหงุดหงิดนั่น เขาทำมันออกไปอย่างนั้นเอง

"แล้วพอจะมีผ้าขนหนูให้ลูกหมาสักผืนไหมครับ"จุนฮเวยิ้มกว้าง ลูกหมาก็ลูกหมา แต่ว่าน่ารักแล้วกัน

"มีสิ มีให้เปลี่ยนทั้งชุดนี้เลย"ฮันบินเดินหายเข้าไปในห้องก่อนจะหยิบเสื้อผ้ามาให้จุนฮเวไปเปลี่ยน

จุนฮเวไปทำตามแต่โดยดี เพราะถ้าไม่เปลี่ยนคงจะไม่ดีแน่ เปียกขนาดนี้

"โทรมาตั้งหลายสาย ตอนนั้นพี่คงมีเรื่องด่วน"จุนฮเวเดินมานั่งข้างๆฮันบินที่นั่งรอเขาอยู่ที่โซฟา

"ตอนนั้นน่ะใช่ แต่ไม่ใช่เรื่องด่วนอะไรหรอกนะ เป็นแค่อารมณ์คนขี้เหงาและอยากหาคนมารับอารมณ์เอาแต่ใจก็เท่านั้น"ฮันบินพูดตรง ตอนนั้นเขาคิดแบบนั้นจริงๆ

"ผมเป็นคนนั้นที่พี่นึกถึงเหรอ เป็นเกียรติมากเลยนะครับเนี่ย"

"ประชดรึเปล่า ใครกันจะชอบเป็นคนรองรับอารมณ์ของคนอื่น"

"ผมก็ไม่ได้ชอบหรอกครับ แต่ถ้าพี่เชื่อใจผมแล้วละก็ ทำไมผมถึงจะยอมไม่ได้ล่ะ"

"ปากหวาน"ฮันบินเอ่ยอายๆ

"ก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละ พี่ชอบไม่ใช่เหรอ"

"ชอบนะ ถ้าเป็นนาย"

"รู้ตัวรึเปล่า ว่าแต่เขาแต่พี่เองก็เป็นเหมือนกัน ปากเนี่ย ทั้งหวาน ทั้งหว่านเสน่ห์ให้คนไปทั่วอย่างไม่รู้ตัว"จุนฮเวเอ่ยบอกพลางหันมาสบตาคนที่นั่งข้างๆ

"จริงเหรอ"ฮันบินยิ้มกริ่ม

"ไม่จริงมั้งครับ พูดขนาดนี้แล้ว ตอนนี้ก็ยั่วมากเลยรู้ไหม"จุนฮเวพูดออกไปอย่างที่เขาเห็น