Ο Αγριάνθρωπος #wattys2016

ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΔΕΡΦΟΣ

Μάνος

       Ήταν κρυμμένη μέσα στην αγκαλιά μου, ενώ την άγγιζα σε όλα εκείνα τα σημεία που ήξερα ότι γαργαλιέται. Κουνιόταν ενοχλημένη κάτω από το σώμα μου και γελούσε δυνατά κάνοντας την καρδιά μου να χτυπάει ανεξέλεγκτα. Κάποτε νόμιζα ότι είχα γνωρίσει τον έρωτα. Ότι τον είχα γνωρίσει και τον είχα χάσει, μα η Νάντια είναι ο έρωτας. Γι' αυτό που μιλάνε τα βιβλία, τα ποιήματα και τα τραγούδια.

«Μάνο, δεν ξέρω τίποτα για σένα!», ψέλλισε και έκλεισα στιγμιαία τα μάτια μου. Και δεν χρειάζεται να μάθεις, σκέφτηκα και αναστέναξα. Και η κυρία Νάντια ξεκίνησε τις ερωτήσεις.

Οι αναμνήσεις με στοίχειωσαν ξανά. Πόσες φορές είχα μπει μπροστά στον Πέτρο για να τον προστατέψω. Πόσες φορές είχα νιώσει τη ζώνη του στα χέρια και την πλάτη μου για να μην την νιώσει ο Πέτρος στα δικά του.

***

Η πόρτα άνοιξε ξανά και ο θόρυβος του πατέρα μου να κουτουλάει δεξιά και αριστερά με έκανε να πεταχτώ. Δεν είχα προσέξει την ώρα και έπρεπε να προλάβω να κρύψω τον Πέτρο που καθόταν δίπλα μου και έπαιζε με τα παιχνίδια του.

«Πέτρο γρήγορα, κουνήσου.», ψιθύρισα στον δίχρονο αδερφό μου. Ο Πέτρος γύρισε προς το σαλόνι μα με ακολούθησε γρήγορα στα δωμάτιά μας. Μπήκαμε στο δικό μου και εκείνος κόλλησε πάνω μου τρομαγμένος.

«Εμνουλ.», ψέλλισε και χαμογέλασα. Ήταν μικρός και δεν μπορούσε να πει ολόκληρο το όνομά μου. Εμμανουήλ Παπαδημητρίου.

«Κρύψου κάτω από το κρεβάτι και κλείσε τα αυτιά σου.», του είπα και τον βοήθησα να κρυφτεί. Δεν είχα πολύ χρόνο μέχρι να μας αναζητήσει ο πατέρας στα δωμάτιά μας.

Έκρυψα τον Πέτρο και βγήκα γρήγορα στο σαλόνι. Εκείνος ήταν καθισμένος στον καναπέ με ανοιχτό το πουκάμισο, ξεσφιγμένη την γραβάτα και έχοντας πετάξει τα παπούτσια δεξιά και αριστερά.

«Κοιμήθηκαν τα μικρά;», ρώτησε τραυλίζοντας από το ποτό και σηκώθηκε πλησιάζοντάς με. Τα μάτια του ήταν πρησμένα και κόκκινα και ήταν αξύριστος.

«Ναι!», απάντησα ξερά και δεν κουνήθηκα καθόλου από τη θέση μου. Ήξερα ότι μπορούσε να με πιάσει αν το ήθελε ή ακόμα χειρότερα να ψάξει τον Πέτρο. Έπρεπε να προστατεύσω τον αδερφό μου. Καλύτερα να πονούσα εγώ παρά εκείνος.

«Μάλιστα! Διάβασες;»

«Ναι!»

«Μπάνιο;»