Ο Αγριάνθρωπος #wattys2016

ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΨΕΜΑ

«Αδερφός σου;», ρώτησα και η σακούλα με τα κρουασανάκια έπεσε από τα χέρια μου. Ο Μάνος ήταν αδερφός του Πέτρου; Από πού και ως πού; Δεν είχαν καμία σχέση και― Όχι! Δεν μπορεί.

«Ναι, Νάντια, είναι αδερφός μου!», είπε εκείνος και άφησε με δύναμη το κινητό που είχε σταματήσει να χτυπάει. Έπιασε με δύναμη το τιμόνι και έμεινε να κοιτάει έξω από το παράθυρο.

Το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει από το νέο που έσκασε σαν βόμβα. Κάποιο λάθος έχει γίνει. Κάτι δεν πάει καλά. Το στομάχι μου είχε δεθεί κόμπος και τα πόδια μου έτρεμαν και μόνο στην ιδέα. Κεράτωσα τον Πέτρο με τον αδερφό του; Ο άντρας που παντρεύομαι είναι αδερφός του άντρα που αγαπώ. Έπιασα το κεφάλι μου και προσπαθούσα να συλλέξω ότι πληροφορία είχα για τον Πέτρο.

Γιος του μεγαλοεπιχειρηματία Κλεόπα Παπαδημητρίου και της Ρόζας. Απόφοιτος Αθηνών και οικονομικός διευθυντής στην κατασκευαστική Παπαδημητρίου. Αδέρφια; Η Ανίτα. Πολιτικός μηχανικός και νυν συνεργάτης μου στο έργο στα Πατήσια.

Τίποτα δεν κολλάει. Τίποτα.

«Πώς λένε τον πατέρα σου;», ρώτησα κρυμμένη ακόμα ανάμεσα στα χέρια μου.

«Κλεόπα. Κλεόπα Παπαδημητρίου.»

«Όχι!», μουρμούρισα και έβαλα τα κλάματα. «Όχι! Τη μάνα του Πέτρου τη λένε Ρόζα. Και η Ανίτα; Και η Ανίτα είναι αδερφή σου; Μα ο Πέτρος δεν έχει αδερφό!», μουρμούρισα και έσπαγα το μυαλό μου να σκεφτώ γιατί δεν το υπέθεσα; Τι είχα χάσει από τη ζωή του Πέτρου;

***

«Νόμιζα ότι είχες έναν αδερφό!», μουρμούρισα και χώθηκα στην αγκαλιά του. Είχα μόλις δειπνήσει με τον πατέρα του και την αδερφή του και φάνηκαν να με συμπάθησαν. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Καιρός ήταν να μάθουν για μας και η κίνηση του Πέτρου να μην λογαριάσει κανέναν και τίποτα για χάρη μου με έκανε ακόμα πιο ερωτευμένη, αν αυτό είναι δυνατόν.

«Είχα!», είπε εκείνος ξερά μα τύλιξε τα χέρια του γύρω μου και μας οδήγησε στο κρεβάτι του σπιτιού μας.

«Δεν καταλαβαίνω!», μουρμούρισα και κοίταξα τα μάτια του. Φοβόμουν να ρωτήσω αυτό που κατάλαβα. Είχε πεθάνει; Είχε χάσει και τη μητέρα του και τον αδερφό του; Πώς; Γιατί;

Θυμάμαι που μιλούσε συχνά για εκείνον. Για τα κατορθώματά τους όταν ήταν μικροί, που τον πρόσεχε, που έπαιζαν, που κορόιδευαν την Ανίτα. Εμμανουήλ Παπαδημητρίου. Ήξερα ότι σπούδαζε στην Θεσσαλονίκη μα τόσα χρόνια δεν τον είχα δει ούτε μία φορά. Νόμιζα ότι τους τελευταίους μήνες που είχε αποκαλυφθεί η σχέση μας θα τον γνώριζα μα εκείνος δεν εμφανίστηκε ποτέ στην Αθήνα.