Ο Αγριάνθρωπος #wattys2016

ΜΑΜΑΚΑ

Ήμασταν και οι δύο μέσα στο ασανσέρ. Ο ένας στην μία άκρη και ο άλλος στην άλλη. Δεν είχα το κουράγιο να τον κοιτάξω στα μάτια. Όλο μου το είναι πονούσε. Ανεβήκαμε στον τελευταίο όροφο του μεγάλου κτηρίου όπου στεγαζόταν η Κατασκευαστική Εταιρεία Παπαδημητρίου. Η πόρτα του ασανσέρ άνοιξε και προχώρησα πρώτη κρύβοντας το πρόσωπό μου με τα μαλλιά μου.

Φτάνοντας έξω από την αίθουσα συσκέψεων άκουσα μουρμουρητά και άνοιξα ελαφρά την πόρτα. Εννέα ζευγάρια μάτια έπεσαν πάνω μου και τους κοίταξα όλους εξεταστικά. Ποιος και ποιος γνώριζε; Ποιος μου έλεγε αλήθεια; Ποιος μου έκρυβε πράγματα; Ποιος με είχε καταδικάσει; Ποιος με είχε τσαλαπατήσει;

«Νάντια, τι σκατά γίνεται; Ποιος είναι ο λόγος που―», ξεκίνησε ο Πέτρος έχοντας ένα αυστηρό βλέμμα καθώς τα μάτια του με έκαιγαν από αγανάκτηση.

Σήκωσα την παλάμη μου κάνοντάς του νόημα να σωπάσει και άνοιξα την πόρτα ακόμα περισσότερο. Πίσω μου στάθηκε ο Μάνος και ακούμπησε απαλά το χέρι του στη μέση μου. Σάρωσα την αίθουσα προσπαθώντας να διακρίνω ποιος ήξερε. Τα κορίτσια τον είχα γνωρίσει στο βουνό, τον ήξεραν απλά σαν τον Μάνο τον αγριάνθρωπο. Οι γονείς μου με κοιτούσαν εξεταστικά, προσπαθώντας να καταλάβουν τι γίνεται. Αθώοι.

Ο Κλεόπας και ο Πέτρος κοιτούσαν τον Μάνο με μίσος. Ήξεραν! Ήξεραν και οι δύο τι είχε συμβεί μα κανένας δεν είχε τολμήσει να μου πει την αλήθεια. Η Ανίτα είχε στενέψει τα μάτια της κοιτώντας τον Μάνο από πάνω μέχρι κάτω. Δεν τον αναγνώριζε;

«Τι κάνεις εσύ εδώ;», ρώτησε ο Κλεόπας και έκανε ένα βήμα προς το μέρος μας. Ο Μάνος έσφιξε τις γροθιές του και τσιτώθηκε. Ήμουν σίγουρη ότι θα ορμούσε μα άπλωσα το χέρι μου μπροστά του σταματώντας τον από το να κάνει μία τέτοια βλακεία. Η εταιρεία είχε χιλιάδες φουσκωτούς τύπους να φυλάνε τα μεγάλα αφεντικά και δεν νομίζω ότι ο Μάνος ήταν σε θέση να τα βάλει με όλους.

«Βλέπω αναγνώρισες τον γιο σου;», ρώτησα και μερικοί από τους παρευρισκόμενους άνοιξαν διάπλατα το στόμα τους.

«Ποι― ποιον;», ρώτησε η Ανίτα και πιάστηκε από την καρέκλα. Η Βίκυ την έπιασε από τη μέση κρατώντας την όρθια.

«Νάντια τι είναι όλο αυτό;», ρώτησε ο Πέτρος μέσα από τα δόντια του.

«Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ. Τι είναι όλη αυτή η κοροϊδία; Γιατί δεν μου είπατε για την ύπαρξή του;»