Verloren ft Samuel Leijten (Deel 1 & 2)

36; Angst..

Elise's point of view.

Ik loop het huis in waar de jongens druk bezig zijn. 'Zo wat is dit?' vraag ik aan Cassius. 'We hebben haast, we gaan met Kaj naar een interview maar Jai is weer eens in de keuken bezig.' bromt Cassius. 'Jai schiet op!' schreeuwt Kaj. 'Ja maar mijn eten!' schreeuwt Jai. 'Elise let wel op dat eten, kom nou maar.' bromt Cassius en hij trekt Jai uit de keuken. De jongens nemen afscheid en ik ga lang uit op de bank liggen en sluit mijn ogen, even rust.

Samuel's point of view.

Ik rij de straat van Kaj in en parkeer mijn auto. Ik stap uit en loop naar het huis van Kaj. Ik kreeg een appje van Elise dat de jongens weg waren. Ik druk op de deurbel als ik iets raars ruikt. Het ruikt naar brand. Ik loop naar het keuken raam, maar kan niks zien. Het is bepakt met donkere rook en er zijn vlammen te zien. 'Fuck! Elise.' schreeuw ik en ik ram tegen de deur aan. Is Elise nog binnen? Ik ren naar de steeg en loop de achtertuin in. Ik pak mijn telefoon en bel een brandweer. Ik ren naar de achterdeur en trek de deur open. Zo snel als ik kan ren ik naar binnen. Ik hoor Elise hoesten. 'Elise!' schreeuw ik. Ik kan amper wat zien door de dikke rook wolken en ik wil niet weten hoe vol de keuken met vlammen zit. Ik hoor sirenes. 'Elise?' schreeuw ik nog een keer. Ik zie Elise op de grond liggen en ren naar haar toe. Ik til haar op en ren het huis uit. Brandweermannen rennen naar binnen en er komt een ambulance aangereden. Elise haar ogen zijn gesloten. 'Shit, Elise.' piep ik  hoestend. Ik ga op mijn knieën zitten en pak Elise vast. 'Kom op liefje, open je ogen.' snik ik. De ambulance broeders nemen haar over en ik pak mijn telefoon. Ik bel Kaj op. 'Samuel?' klinkt zijn verbaasde stem. 'Kaj.. Je moet nu naar het ziekenhuis komen.. E.. Elise.. brand.' snik ik hoestend. 'Wat? Fuck! We komen er meteen aan!' roept Kaj en hij hangt op. De ambulancebroeder pakt me bij mijn arm. 'We nemen je mee om een test te doen, je hebt aardig wat rook binnen gekregen.' zegt hij en we stappen in de ambulance. Tranen rollen over mijn ogen alleen maar om de angst dat Elise haar ogen misschien niet meer open zullen gaan..