Verloren ft Samuel Leijten (Deel 1 & 2)

Deel 2 21; Vermoedens..

Oke oke... Ik heb nieuws... Ik krijg vaak van jullie te horen dat ik een boek uit moet geven en zo.. Dus ik heb er een tijdje over na gedacht en dacht waarom ook niet.. Binnenkort begin ik een boek op mijn wattpad die ik als hij af is, naar een uitgever voor fanficties ga sturen, zo dat ik ook de naam van de artiest(en) kan gebruiken, Of heel misschien dat ik een boek op stuur die al bestaat.. Alleen dan heb ik geen idee welke.. Xx

Samuel's point of view.

Dioni pakt zijn sport tas en loopt het huis uit. 'Sinds wanneer is hij zo druk met sporten?' vraagt Elise en ik trek haar tegen me aan. 'Al een tijdje.' mompel ik. 'Sam, waar zit je met je gedachten?' vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. 'Bij Sanne.' antwoord ik. 'Maak je niet zo'n zorgen, ze kan elk moment worden opgepakt aangezien haar vinger afdrukken wel op dat mes moeten zitten.' zegt ze. 'Schatje, er is iets dat je moet weten.. over die afdrukken.' zeg ik zacht. Ze moet het weten, dan schrikt ze straks minder. Ik trek haar naar de bank en we gaan zitten. 'Luister, toen Sanne me aanviel dw-' ik kan mijn zin niet af maken want de deurbel gaat. ik slik even en er komt een angstgevoel in me omhoog. Ik ben te laat... Ik had het haar eerder moeten vertellen.. Ik sta op en loop naar de deur. Als ik hem open staan er twee agenten voor me, precies zoals ik had verwacht. 'Samuel Leijten.' zegt de agent. Elise komt de gang in gelopen en ik zie dat ze schrikt. 'Zoals je weet hebben we onderzoek gedaan naar het mes die gevonden is, we hebben inderdaad vingerafdrukken gevonden van Sanne, maar ook van jou, we moeten weten wat er gebeurd is.' zegt de andere agent. Ik knik en laat ze er in. 'Samuel?' vraagt Elise verbaasd. 'Maak je geen zorgen liefje.' antwoord ik en ik ga naast de agenten op de bank zitten. 'Is er meer gebeurd dan wat je ons verteld hebt?' vraagt de agent en ik knik. Ik speel wat met mijn vingers. 'Je weet dat je eerlijk moet zijn tegen ons Samuel, alleen zo kunnen we je helpen.' antwoord de agent en ik knik. 'Dus wat is er gebeurt met dat mes Samuel?' vraagt de andere agent. 'Ze had dat mes en gaf het aan me, ze dwong me..' begin ik zachtjes. 'Wat moest je doen Samuel?' vraagt de agent. 'Ze dwong me om mezelf neer te steken.' antwoord ik zacht en ik sla mijn ogen neer. 'En waarom deed je wat ze zei? Waarom?' vraagt de agent. Er rollen tranen over mijn wangen en ik kijk even naar Elise. 'Anders zou ze Elise pijn doen, veel pijn. Ze dwong me en ik deed het.' snik ik en ik sla mijn handen voor mijn gezicht. 'Waarom heb je ons dit nooit verteld Samuel? Dit is belangrijk voor de zaak.' zegt de agent. 'Ik.. Ik kon het niet.' snik ik. 'Goed, we moeten dit bespreken maar we beloven je dat we haar krijgen, ze komt hier echt niet mee weg.' zegt de agent en ik knik. Ze nemen afscheid en vertrekken. Het blijft stil, het enige geluid wat de kamer vult is mijn gesnik. Elise slaat haar armen om me heen. 'Schatje.' zegt ze zacht en ze trekt me tegen zich aan. 

Elise's point of view.

Ik trek de snikkende Samuel tegen me aan. Nu weet ik waarom hij zo bang voor haar was.. Het lijkt allemaal op eens duidelijk te worden.. Hij laat me los en kijkt me even aan. Ik veeg zijn tranen weg. 'Het komt goed.' zeg ik zacht en hij knikt. Hij staat op. 'Ik moet even.. Ik euh ben zo terug.' zegt hij en hij loopt weg. Nog geen minuut later hoor ik de voordeur dicht vallen. Ik heb zo mijn vermoedens dat ik wel weet wat hij gaat doen..