Samuel's point of view.
Ik kijk naar Elise die stil voor zich uit staart. Ik pak haar hand vast maar ze trekt zich los. 'Je wilt het niet meer en er is geen weg meer terug.' zegt ze zachtjes. 'Elise, hoe kon het dat wij dachten dat ik echt een vader zou kunnen zijn?' vraag ik, nog steeds onder controle van de drank. 'Omdat ik in je geloof, Samuel.' fluistert ze en ze staat op. Ze ijsbeert door de slaapkamer. 'Je weet zelf ook dat ik een vreselijke vader zou zijn.' antwoord ik. Ze kijkt me aan terwijl de tranen over haar wangen rollen. 'Ik haat je, waarom doe je me dit aan?' snikt ze en ze pakt een tas uit de kast, waar ze kleding in stopt. 'Wat ga je doen?' vraag ik, kijkend naar hoe ze aan het inpakken is. 'Ik ga weg, je wilt het toch niet meer.' snikt ze. Ik sta op en ik pak haar vast. 'Elise, schatje, dat is niet zo.' antwoord ik. 'Laat me los, Samuel.' snikt ze en ze trekt zich los terwijl ze de tas dicht ritst. 'Elise, dit hoeft niet zo.' antwoord ik. 'Hoe dan Samuel? Wil je alles ontkennen?' vraagt ze boos. Ik weet dat ik het nu echt verknald heb, het is allemaal de schuld van de drank en mijn onzekerheid.
Kaj's point of view.
De deurbel gaat en ik loop naar de deur. Als ik hem open staat er een huilende Elise voor me. 'Elise, wat is er gebeurt?' vraag ik bezorgt en ik trek haar naar binnen. 'Samuel.' snikt ze en ik zucht even. 'Wat heeft die eikel gedaan?' vraag ik. 'Hij zegt dat hij geen vader meer wilt worden.' snikt ze en ze gaat op de bank zitten. 'Jezus.' zucht ik en ik ga naast haar zitten. 'Hij meende het vast niet, hij is gewoon bang.' antwoord ik en ik wrijf over haar rug. 'Ik.. Ik weet het niet.' zucht ze. 'Wat ben je van plan?' vraag ik als ik haar gezicht zie. 'Ik.. Ik kan het kind niet alleen opvoeden, daar ben ik te jong voor.. Als Samuel niet wilt dan..' zucht ze. 'Dan wat?' vraag ik bezorgt. 'Dan moet ik het laten adopteren.' antwoord ze zachtjes.
Samuel's point of view.
Elise komt de woonkamer in gelopen en ik kijk op. 'Elise.' zeg ik maar ze negeert me en loopt naar de open haard. 'Elise?' vraag ik en ik sta op. 'Ik kom alleen even mijn telefoon oplader halen.' zegt ze zacht en ze pakt de lader van de open haard. 'Elise, luister nou even naar me.' antwoord ik. Ze kijkt me aan. 'Nee Samuel, ik ben het zat om elke keer naar jou te moeten luisteren.' zegt ze boos. 'Ik had dat van vanmiddag niet moeten zeggen, ik meende het niet, ik had te veel gedronken. Het spijt me.' zeg ik. 'Je meent het niet.' antwoord ze bot en ze slaat haar ogen neer. Ik kijk haar aan, niet wetend wat ik moet zeggen. 'Je meent helemaal niks, je liegt keer op keer. Elke keer ben ik zo dom om je opnieuw te geloven, opnieuw te geloven dat je van me houdt.' sist ze. Woede en verdriet borrelt in me omhoog. 'Je houdt niet van me, hoe vaak je het ook zegt.' zegt ze met tranen in haar ogen. Ik bal mijn vuisten, hoe kan ze dit zeggen? 'Ik meen elk fucking woord dat ik tegen je zeg als ik zeg dat ik van je hou!' roep ik. Ze staart naar de grond. 'Dat doe je niet.' snikt ze. 'Dat doe ik wel, ik meen het als ik zeg dat ik van je hou, ik meen het als ik zeg dat je voor mij het enige meisje bent.' antwoord ik. Ze kijkt me snikkend aan. 'Elise, ik wil je niet kwijt.' zeg ik zacht. 'Dat had je dan eerder moeten bedenken, je hebt het weer verknald, je bent hopeloos!' schreeuwt ze en ze loopt het huis uit. Verslagen blijf ik achter..
JE LEEST
Verloren ft Samuel Leijten (Deel 1 & 2)
Fanfiction'Hij heeft een hekel aan alles en iedereen.. Tenminste, dat dacht ik..'
