Verloren ft Samuel Leijten (Deel 1 & 2)

68; Niet de oplossing..

Elise's point of view.

Ik staar naar het plafond. Het is een week later en Samuel is nog niet vrij. Het zit me niet lekker dat Samuel in een koude donkere cel zit, helemaal alleen. Ik slaap al dagen niet. Ik haat mezelf omdat ik ruzie met hem heb gemaakt. Ik trek mijn mouwen omhoog en kijk naar de sneeën op mijn armen. Ik slik even. De deur gaat open en Kaj komt binnen. Snel trek ik mijn mouwen omlaag. Hij zet een glas water op mijn bureau. 'Moet je niet wat eten of drinken?' vraagt hij en ik schud mijn hoofd. Hij gaat op mijn bed zitten. 'Elise, je slaapt, eet en drinkt niet, dit is niet goed.' zegt hij. De tranen prikken in mijn ogen. 'Ik maak me gewoon zorgen om hem.' zeg ik zacht. Hij pak mijn polsen vast en ik voel de sneeën branden. 'Meissie, Cassius is bezig om contact met zijn advocaat te zoeken, ik beloof je dat Samuel in orde is.' zegt hij. Ik bijt even op mijn lip tegen de pijn. Ik trek me los. Kaj kijkt me wat verbaasd aan. 'Elise, wat is er?' vraagt hij niet begrijpend. 'Niks.' antwoord ik vlug. Hij trekt mijn mouwen omhoog. Hij bekijkt mijn armen. 'Elise.' zegt hij en hij kijkt me aan. Ik trek mijn mouwen weer omlaag. 'Het is niks.' antwoord ik. 'Ja wel, dit is wel wat.' antwoord hij. 'Het spijt me Kaj, maar ik had het nodig.' zeg ik zacht. 'Nodig? Elise, je hebt dit niet nodig, je hoeft jezelf geen pijn te doen.' zegt hij. 'Het voelde zo goed.' zeg ik zacht. 'Ik weet dat het goed voelt, maar het is niet de oplossing.' zegt hij. Ik kijk hem even aan. 'Jij?' vraag ik en hij knikt. Hij trekt me op zijn schoot. 'Ja, ik heb het ook gedaan toen ik me niet goed voelde, maar toen bedacht ik me dat het niet de oplossing was.' zegt hij. 'Hoe kon je er zo maar mee stoppen?' vraag ik zacht. 'Ik heb hulp gezocht, op tijd in gegrepen.' antwoord hij en hij veegt een pluk haar achter mijn oor. 'Denk je dat ik kan stoppen?' vraag ik zacht en hij knikt. 'Natuurlijk kan je dat Elise.' antwoord hij. 

Kaj's point of view.

'Jullie hebben tien minuten.' zegt de agent en ik loop naar binnen. Eigenlijk mag Samuel geen bezoek ontvangen, maar met smoesjes en smeken is het me voor één keer gelukt. Samuel zit met handboeien vast gemaakt aan de tafel. Ik slik even, ik moet toe geven dat het pijn doet om hem zo te zien. Zijn ogen zijn dik en rood en hij ziet er treurig uit. Ik ga tegen over hem zitten. 'Kaj, hoe is het met Elise?' vraagt hij gelijk. Ik slik even. 'Niet zo goed.' antwoord ik. 'Wat? Wat is er met haar?' vraagt hij bezorgt. 'Ze heeft zichzelf pijn gedaan. Ze slaapt, eet en drinkt amper.' vertel ik. Ik zie de tranen in zijn ogen prikken. Ik kijk hem aan. 'Maar hoe gaat het met jou?' vraag ik en hij haalt zijn schouders op. 'Het is hier vreselijk.' zucht hij en ik knik. 'Weet je al of je vrij komt of hoe of wat?' vraag ik en hij schudt zijn hoofd. 'Mijn advocaat is er mee bezig, tot die tijd zit ik hier nog wel.' zucht hij. Ik zie hoe moeilijk hij het er mee heeft. 'Je komt er wel uit.' zeg ik en hij knikt. 'Het is hopen.' zucht hij. 'De tijd is om.' zegt de agent en ik sta op. 'Kaj.' begint Samuel en ik kijk hem aan. 'Bedankt dat je voor Elise zorgt.' zegt hij. 'Geen probleem, maak je geen zorgen, alles komt goed.' zeg ik en hij knikt. Al ben ik er zelf niet zo zeker van..