Samuel's point of view.
Ik kijk naar Elise dit stilletjes naar de tv staart met een fleece deken over zich heen. Ze praat amper, voelt zich niet lekker. Ik verwacht dat het gewoon een griepje is en ik ben in staat om zo goed mogelijk voor haar te zorgen. 'Schatje, hoe voel je je?' vraag ik en ik pak haar benen vast en leg die op die van mij. 'Nog altijd hetzelfde, misselijk.' antwoord ze. Volgens mij kan een griep een hele tijd duren, no way dat ik haar zo naar school laat gaan. 'Liefje, ik weet dat je het vreselijk vind als ik de baas over je speel, maar ik laat je morgen echt niet naar school gaan.' zeg ik streng. Ze kijkt me even aan. 'Het gaat prima, ik kan heus wel naar school.' antwoord ze. 'Straks is het de griep en als je dan gaat, word het alleen maar erger.' antwoord ik. Hoe kan ze nou zeggen dat alles prima gaat? Alsof ik dat geloof..
Elise's point of view.
Ik staar naar de test en geef hem aan Jai. 'Dit is fout, heel fout.' zegt hij en ik ijsbeer door de kamer. 'Ik kan niet aan Samuel vertellen dat ik zwanger ben. De enige optie is abortus.' antwoord ik. Jai pakt mijn arm vast. 'Sta eens stil.' zegt hij streng en ik stop met ijsberen. Ik kijk hem aan, 'Misschien moet je het Samuel wel gewoon vertellen en het samen beslissen.' antwoord Jai. Ik schud mijn hoofd. 'Geen optie, hij flipt.' antwoord ik. 'Nou en. Hij moet dit weten.' zegt Jai. 'Nee Jai, dat kan niet.' antwoord ik. Hij kijkt me streng aan. 'Elise, of jij verteld hem dit of ik doe het.' zegt hij. 'Dat doe je niet, dat zou jij nooit doen. Ik kwam naar jou toe omdat ik je vertrouw.' antwoord ik. 'Elise, ik kan je niet zo maar abortus laten plegen zonder dat de vader van het kindje hier vanaf weet!' roept hij wanhopig. 'Echt wel.' antwoord ik eigenwijs, ook al weet ik dat hij gelijk heeft. Ik kan dit niet aan Samuel vertellen, straks draait hij door, verlaat hij me en wilt hij me nooit meer zien. 'Wat als hij me nooit meer wilt zien.' zeg ik zachtjes. 'Elise, dit is net zo goed zijn fout en zijn schuld als die van jou.' antwoord Jai en ik knik, daar heeft hij ook gelijk in..
Samuel's point of view.
Ik geef Elise een kus en laat haar er in. 'Hey schatje.' glimlach ik, ik moet haar echt een sleutel geven, dat is veel handiger, of ze moet gewoon hier komen wonen. We lopen naar de woonkamer. Het verbaasd me dat ze nog geen woord gezegd heeft, meestal ratelt ze maar door over haar dag. 'Is alles in orde?' vraag ik bezorgt en ze knikt vlug. 'Ja, jawel.' antwoord ze, ik zie aan haar ogen dat ze liegt, dat valt zo op bij Elise, dan ontwijkt ze mijn blik en kijkt ze angstig. 'Schatje, volgens mij gaat het helemaal niet.' antwoord ik. 'Het gaat wel.' antwoord ze en ze kijkt me recht aan, blijkbaar heeft ze mijn tactiek door om te zien of ze liegt. Ik knik, 'Goed dan, ik wil je iets voorstellen.' antwoord ik. 'Wat dan?' vraagt ze nieuwsgierig en ik pak haar handen vast. 'Wat dacht je er van het idee.. Dat je hier komt wonen?' stel ik voor. 'Wil je echt hebben dat ik bij je kom wonen?' vraagt ze wat verbaasd en ik knik. 'Ik wil naast je in slaap vallen, naast je wakker worden en dat elke keer weer opnieuw, denk er alsjeblieft over na. Ik weet dat dit misschien nog al.. onverwachts is.' ratel ik en ze knikt. Ze lijkt nog al wat afwezig. Ik zwaai voor haar ogen als ze niet reageert. 'Elise, je gaat me nu vertellen wat er aan de hand is.' zeg ik als ik eindelijk haar aandacht heb. Haar ogen vullen zich met tranen, heb ik haar pijn gedaan? Heb ik het weer verknalt? 'N..Nee.' stottert ze. 'Goed, ik kan je niet dwingen.' antwoord ik, al zo ik het het liefste uit haar trekken. Ik draai me om en loop richting de keuken, waar ik een glas met water vul. 'Samuel, ik ben zwanger.' klinkt haar stem achter me.
JE LEEST
Verloren ft Samuel Leijten (Deel 1 & 2)
Fanfic'Hij heeft een hekel aan alles en iedereen.. Tenminste, dat dacht ik..'
