Verloren ft Samuel Leijten (Deel 1 & 2)

Deel 2 29; Spelen met gevoelens..

Samuel's point of view.

'Je wilt het houden?' vraagt Elise verbaasd, ik zie de tranen in haar ogen prikken. Ik ga op de salontafel zitten zo dat ik haar aan kan kijken en pak haar handen vast. 'Ik wil het houden, ik wil een vader worden, ik wil het kindje opvoeden samen met jou, ik weet dat het niet niks is en het moeilijk word, maar ik wil dit wel samen met jou doen, maar alleen als jij dit ook wilt.' zeg ik. Er rolt een traan over haar wang. 'Denk je.. dat we dit kunnen?' vraagt ze zachtjes. Ik pak haar gezicht vast en veeg haar traan weg, 'Schatje, wij kunnen alles als we samen zijn.' zeg ik zacht en ze slaat haar armen om me heen. 'Maar op één voorwaarde.' zeg ik als ik haar op mijn schoot trek. 'Wat?' vraagt ze zachtjes. 'We moeten dit achter houden voor Sanne, wie weet wat ze flikt.' antwoord ik en ze knikt. 'Denk je.. dat ze iets zou doen?' vraagt Elise bang. 'Liefje, ik beloof je dat ze uit jou buurt blijft. We gaan van school af, ik ga van mijn problemen af komen en ga een goede baan zoeken, oké?' zeg ik en ze knikt. Ze glimlacht even, 'Wat glimlach je?' grijns ik. 'Dit.. We krijgen een toekomst samen.' glimlacht ze. Ik glimlach even, 'Dat is wat ik wil, een toekomst met het mooiste, liefste en geweldigste meisje op deze aarde.' zeg ik en ik druk een kus op haar wang. Ik wil hier echt, maar dan ook echt, het beste van maken, ook al zijn we nog jong.

Elise's point of view.

Ik loop de school in en zie Kaj bij zijn kluisje staan. Ik loop naar hem toe, 'We moeten praten.' zeg ik, hij moet het weten.. Hij is mijn beste vriend, nou ja.. Het is de laatste tijd nog al ongemakkelijk tussen ons. 'Wat is er? Je kijkt bang.' zegt hij bezorgt. We lopen naar een leeg lokaal. 'Ik.. Ik ben zwanger.' stotter ik. Zijn mond valt open. 'Wacht, wát?' vraagt hij geschrokken. Ik staar naar de grond. 'Je hoorde me wel.' zeg ik zachtjes. 'Weet Samuel dit? Hoe kan dit op eens?' vraagt hij. Ik kijk hem aan, recht in zijn blauwe bezorgde ogen. Wat ik nu ga zeggen, gaat hem zo veel pijn doen.. 'Samuel weet het.. We hebben besloten het te houden.' zeg ik. Kaj staart stil voor zich uit. 'Oh.' mompelt hij alleen, maar de pijn is duidelijk van zijn gezicht te lezen. 'Kaj.' begin ik en hij schudt zijn hoofd. 'Ik wens jullie het beste, echt waar. Ik hoop alleen dat je Samuel niet gaat gebruiken zoals je mij gebruikt hebt.' zegt hij terwijl hij me recht aan kijkt. 'Kaj, je weet dat ik dat niet wilde.. Ik hield van je.' zeg ik zachtjes. 'Je speelde met mijn gevoelens.' antwoord hij en hij loopt het lokaal uit, auch.

'Samuel, waar gaan we heen?' vraag ik terwijl ik niks kan zien. Samuel heeft zijn handen voor mijn ogen geslagen, hij doet de hele dag al geheimzinnig. 'Klaar?' vraagt hij. 'Sam, ik was een kwartier geleden al klaar.' mompel ik, verveeld en angstig dat ik niks kan zien. Hij haalt zijn handen weg en ik kijk rond. We zijn op het strand, alles is versierd met lichtjes en er ligt een groot kleed met eten en kaarsen er op, verders liggen er ook nog rozenblaadjes. 'S..Sam.' stotter ik. Hij pakt mijn hand vast en neemt me me naar het kleed. 'Elise, liefje.' begint hij en ik kijk hem even aan. 'Ik had dit al veel eerder willen doen, maar er gebeurde zo veel, we hebben beide fouten gemaakt, maar we leren er van. Er zullen nog veel meer fouten komen, maar ik weet dat we zo veel van elkaar kunnen leren. Ik denk dat deze pauze tussen ons goed is geweest en dat we nu klaar zijn om echt een toekomst te bouwen samen, we krijgen een kindje.. Iets wat ik totaal niet verwacht had, maar het maakt me gelukkig.. Zo verdomd gelukkig, jij maakt mij gelukkig. Ik weet dat er momenten zijn geweest dat ik niet de beste vriend voor je was, maar ik wil die persoon wel zijn. Ik wil mijn leven met jou delen Elise, alleen met jou.' zegt Samuel. 'Ik wilde dit eerder doen en dat weet je.. Maar ik weet zeker dat dit het juiste moment is.' zegt hij. Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Sam?' vraag ik niet begrijpend. Hij pakt een doosje uit zijn zak, ik herken het doosje.. Het is het doosje van de verlovingsring die hij me gaf toen hij boos was. Hij knielt voor me neer en opent het doosje, 'Trouw met me, alsjeblieft.. Wil je met me trouwen?' vraagt hij.