The Five Bad Boys And The Bad Girl

Chapter 25: We don't feel the same way

Chapter 25: We don't feel the same way

Kurt's Point of View

Naglalakad kaming apat ngayon papuntang canteen. Alam niyo naman siguro kung sinong nawawala di ba? Si Nathan, sino pa ba?

Pagkarating namin sa canteen ay nag tinginan ang mga babae sa amin. Naupo agad kami sa tambayan namin.

"Wala na naman ba si Nathan?" Tanong ni Mark. Kanina pa nga iyan iretable eh. Umiling kami. Ganun din siya

"Di ko nalang yan iniisip" sabi ni Chris

"Nakakapikon na kasi eh! We're here looking dumb just because we don't know what he is up to! Ano ba tayo dito?! Hindi naman tayo kung sino sino lang ah!" Sigaw ni Mark. We just shrugged. He is right.

"We tried many times to convince him to tell us. But, I think wala talaga siyang balak" sabi ko

"P*tcha!" Sigaw ni Mark at napailing ulit

"Huy Mark. May problema ka ba?" Tanong ni Chris. Napaiwas ng tingin si Mark

"Si Hyung kasi eh" aniya

"Anong nangyari?"

"May problema kasi sa bahay."

"Problema?"

"Oo, at kailangan ko na yun maayos. Hindi pa alam nila Mommy at Daddy pati ni Cel. Si Hyung lang ang makakatulong sa akin, kaso wala siya. Nasa Korea sila ni Ate Keisha" paliwanag ni Mark

"Anong problema ba yan? Kami nalang tutulong sayo" sabi ni Jude

"Sa company namin. Hindi naman siya gaanong malaki, kaso kapag nalaman ito ni Daddy maii stress siya. At hindi pwede ang stress kay Dad, highblood siya eh. Baka mapano pa siya" sabi niya na halatang nag aalala

"Company?! Sorry tol! Wala kaming interes dyan eh!" Sigaw ni Chris

"Ikaw lang" sabi namin ni Jude

"Okay!" Sigaw ni Chris

Bigla naman tumunog ang cellphone ni Mark. Napangiti sya ng bahagya

"Ehem! Si Julienne yan noh?!" Sigaw namin

Sinagot niya ang tawag "Hello?" Aniya "Sige. Sunduin na kita sa room mo. Bye" binaba niya ang tawag at tumayo

"Paano ba yan? Boyfriend duties?" Sabi niya "alis na ako!" Sigaw niya at tumakbo paalis

"Boyfriend duties?!" Sigaw ni Chris "Pauso!"

"Sus! Wala lang kasi ang girlfriend mo dito eh!" Sigaw koñ

"Alam ko! Kailangan paulit ulit?!" Sigaw ni Chris

"Oo tol! Para unlimited!" Sigaw ko

"G*go!" Aniya

"G*go ka din!" Ani ko

"Mga G*go!" Sigaw ni Jude at umalis na rin

"Saan punta ni G*go?" Tanong ko

"Sinong G*go?" Tanong ni Chris "Ako o si Jude?"

"Tanga ka ba ha?! Sino ba sa inyo ang umalis?! Di ba si Jude! G*go ka na nga, Tanga ka pa! Lahat ba ng kamalasan sinalo mo ha?!" Sigaw ko at nag walk out.

G*go.... hahahahaha!

Julienne's Point of View

Pag labas ko ng room ay naabutan ko si Mark na naghihintay sa akin. Kinuha niya ang mga libro na nasa kamay ko at siya ang nag buhat nun. Hinawakan niya ang kamay ko at sabay na kaming nag lakad.

"Saan tayo ngayon?" Tanong ko sa kanya

"Sa bahay muna tayo ngayon. May kailangan pa kasi akong gawin eh" aniya

Ngumiti ako at tumango "Sige"

Nag patuloy kami sa paglakad hanggang sa parking lot. Pinag buksan niya ako ng pinto. Pumasok ako at ibinigay niya sa akin ang mga libro ko. Umikot siya para pumunta sa driver seat. Nag umpisa na siyang mag maneho

"Mahal..." tawag ko sa kanya

"Hmmm?" Tanong niya

"Ano ba yung gagawin mo?" Tanong ko

"Wala naman. May kailangan lang akong tapusin" sagot niya. Bakit parang may bago kay Mark ngayon?

"Okay ka lang ba Mark?" Tanong ko

"Yeah" mahina niyang sagot nang hindi inaalis ang tingin sa daan. I really feel that something is wrong.

"Are you sure?" Tanong ko

"Uh-huh" sagot niya.

"Okay..." sabi ko

Bakit ayaw niya sabihin sa akin kung may problema siya?

Nasa tapat na kami ng bahay nila. Tatanggalin na sana niya ang seatbelt niya ng pigilan ko siya. "Teka lang Mark" sabi ko habang hawak ang braso niya para pigilan siya.

"Why?" Tanong niya habang nakakunot ang noo

"Alam kong may problema ka" sabi ko "Sabihin mo sa akin"

"Julienne" aniya "I told you! Wala nga!" Sigaw niya

"Alam kong meron Mark bakit hindi mo sabihin sa akin!" Sigaw ko

"Please Juls! Wag ngayon!" Sigaw niya. Tinanggal ko ang pagkakahawak ko sa braso niya.

"Bakit hindi mo masabi sa akin?! Nag aalala lang naman ako sayo?! Nandito ako Mark! Pwede kang mag sabi sa akin! Girlfriend mo ko!" Sigaw ko "Bakit di mo sabihin!" Sigaw ko

Halata na ang galit sa mukha niya ng lumingon sya sa akin

"Dahil hindi ikaw ang kailangan ko ngayon!" Napatigil ako sa malakas nyang sigaw

Nagulat ako sa sinabi niya. Hindi ako ang kailangan niya?

"Ganun ba?" Sabi ko

Huminga siya ng malalim at hinawakan ang kamay ko. Pero binawi ko agad ito "Look, Juls" aniya "I'm sorry. I'm just stressed right now" aniya

"Ah okay..." sabi ko at tumango habang pinipigilan ang pagtulo ng luha ko "I guess I'm not the one you need..." sabi ko

"F*cking sh*t!" Sigaw niya "Can you please understand my situation?! I'm f*cking stressed right now!" Sigaw niya

"Then how can I understand you if you won't explain it to me?!" Sigaw ko

"Dahil wala ka naman maitutulong!" Sigaw ni Mark

"Eh di ganun din yun. Hindi mo nga ako kailangan" sabi ko. Tinanggal ko ang seatbelt at binuksan ang pinto ng kotse

"Julienne!" Tawag niya

Sinara ko na ang pinto at naglakad na paalis

It hurts to know that I'm not the one he needs. It also means He doesn't need me.

Because if you're gonna ask me, I need him all the time. If O have a problem, when I'm happy. Because I always want to be with him.

But I guess we just don't feel the same way...