The Diary Of A Serial Killer

Dead to the world

*  მოუსმინეთ მუსიკას ;--; * 

უნდა გავიქცე.. უნდა გავიქცე, მოვცილდე აქაურობას.. მაგრამ როგორ ამხელა ტერიტორიაზე, მხოლოდ ერთი გასასვლელია და იმასაც დარაჯობენ. მივხვდი ღობეზე გადავძვრები.. წესით ყველაფერი უნდა აფეთქებულიყო იქ და დენიც არ გავა ამ რკინებში, ანუ არის შანსი იმისა რომ არ შევიბრაწები მადლიერების დღისთვის განკუთვნილი ინდაურივით. ასეთ ღობეზე გადასვლა მაშინ როდესაც მასში დენი გადის სიკვდილს უდრის , მაგრამ რადგან დენი არაა ესეიგი შეიძლება გადასვლა.

( დაახლოვებით მსგავსი ღობე) 

ღობეზე ზემოდან ტანსაცმლის ნაჭერი ავაგდე იქნებადა დენი გადისთქო, მაგრამ გამიმართლა, არანაირი დენი არ იყო იქ ამიტომ, ავძვერი ზედ, გადასვლა მეორე მხარეს გაცილებით რთული აღმოჩნდა ვიდრე მეგონა, ნაკაწრების და სისხლის დაღვრის გარეშე ვერ შევძელი, კინაღამ გადმოვვარდი კიდეც, სიბნელე ხელს მიწყობდა, პლიუს ხანძარი და ყურადღებას აქ ვერავინ მომაქცევდა თან შორსაც ვიყავი ამიტომ ყველაფერი მშვენივრად იყო, ჭრილობებს თუ არ ჩავთვლლით. არ მახსოვს ბევრი ვიარე თუ ცოტა, მაგრამ რაღაც მანძილის გავლის შემდეგ ორი ადამიანის სილუეტი დავინახე,  არ ვიცი მაგრამ საიდანღაც მეცნობოდნენ ისინი..

- ჩარლი? - ვერ დავიჯერე -  ჩარლი? პიტერ??

- ბექჰიონ? - ტირილით დამიძახა ჩემმა მეგობარმა. - ბექჰიოოონ!!!??? - ჩემკენ ბარბაცით გამოიქცა, ამას უფრო ძუნძულს დავარქმევდი მაგრამ არაუშავს. - შენ ცოცხალი ხარ? აბა მოკვდაო.. ყველა ამბობდა რომ მმოკვდი... - ჩამეხუტა და მუშტებს გულზე მირტყავდა.- მეზიზღები როგორ მანერვიულე!! - ამაზე გამეცინა და პიტერს გავხედე, ისიც იცინოდა.