CHILD[ChanBaek]

CB- XV

İnsanlar  aciz olduklarında sığınacak liman ararken aslında kendilerini daha acılı bir kapıyı açarken bulmazlar mı?

Chanyeol ve Baekhyun içinde böyleydi.

Sevgili haberleri, öpüşme resimleri dünyaya dalga dalga yayılırken yine zor zamanlar geçiren Baekhyun olmuştu.

İnternette o kadar hakaret içerikli yorumlara,kanlı resimler ve tehditlere  mahsur kalıyordu ki üyeler tüm teknoloji aletlerini Baekhyunun elinden almışlardı ve Baekhyun sasaengler tarafından evinin dağıtılması ve ölü hayvanların evin içinde her yere atılmış olmasıyla  tekrar yurda gelmişti.

Salondaki eski yerine yatağını tekrar yerleştirirken hayır anılarıyla hüzünlenirken Chanyeol üst katta çıkan merdivende oturmuş onu izlerken tebessüm ediyordu.

Baekhyun'nun yine yurtta olmasına sevinse de buna neden olan olayı hiç sevmiyordu.Onu görmek için gittiği yeni dairesinde  ölü hayvanlar içinde ağlarken gördüğü anı her hatırladığında kendine nefreti kat kat artıyordu.

Baekhyunun ne kadar kötü olduğunu zaman geçtikçe daha iyi görüyordu. Yaptığının hiç bir özrü affı olmasa da yine de çabalamak istiyordu. Yerinden kalkıp yatağa çarşafını seren adamın arkasından kollarını beline dolayarak eskisi gibi başını boynuna gömdüğünde Baekhyun bu tanıdık hisseden dolayı duraksamıştı.

Eskiden olsa kollarını çözmeden ona döner  dolgun  kurumuş çatlak dudaklarına kısa bir öpücük kondurur kendiyle yatağa çekerek büyük bedenle sarmalanarak daha da küçük olurdu ama şimdi bunları değil yapmak Chanyeolun verdiği nefesten bile nefret ediyordu.

Ama sorun şuydu ki onla olmuyordu ve onsuz da yapamıyordu.

''Çek kollarını! "Diye keskin ses devin kulaklarına ulaştığında  kollarını daha sıkı  Baekhyunun ince beline sarmıştı 

Baekhyun karnında birleşmiş ellere vurup nefes almak için uzaklaşmaya  çalışınca  Chanyeolun kulağına fısıldamasıyla duraksadı

"İyi değilsin o yorumların hiç birini hak etmiyorsun, bende seni hak etmiyorum biliyorum ama sana sarılınca iyi hissederdin lütfen  sarılmama izin ver sadece.Bunların geçeğini saçları okşarken söylememe izin ver. "

''Chanyeol bırak beni başıma gelenlerin hepsi senin yüzünden bu yaptığın işe yaramak yerine beni daha çok nefretle dolduruyor. Sadece bırakamaz mısın öylece?Nefes  almaya ihtiyacım var .''yalvarır tonda çıkan ses aslında tam tersini söylemek istiyordu.

Her şeye rağmen sana ihtiyacım var Chanyeol.

Beni sarmana  ,herkesten korumana ihtiyacım var.

''Baek yaptığım canilikti şimdi daha iyi anlıyorum ne olursa olsun senin yanında olmalıydım ama...''

''Ama olmadın Chanyeol her gece sabahlara kadar o küçük varlık için ağladım. Bu dünyayı görmeye hakkı vardı. Konuşmaya hakkı vardı. Beni annesi yada babası olarak görmeye hakkı vardı. Seninle oynamaya , birlikte banyo yapmanıza,suda oynasına bizi ıslatırken kıkırdamaya  hakkı vardı. Ama  sen bunların hepsini o savunmasız en günahsız olan varlıktan aldın Chanyeol.''

''Baek suçsuz olduğumu söylemiyorum suçluyum ama dayanamıyorum her gece kabuslarla uyanıyorum. Seninde olduğun kabuslar, ölümle sonuçlanan kabuslar ve salona geldiğimde senden hiç bir iz olmadığını gördükçe korkuyorum. Baek bir kere  sadece bir kere de olsa beni affetmeyi deneyemez misin? "Chanyeolun  çaresiz sesi ve göz yaşları küçüğün beyaz tişörtünü ıslatırken  Baekhyun tırnaklarına avuçlarını geçirip sadece sustu .

Chanyeol kolay ağlamazdı hatta Baekhyun bu güne kadar onu hiç bir şekilde ağladığını görmemişti. Ve Chanyeol Baekhyun'a karşı hiç bir zaman iyi bir  oyuncu olamamıştı Baekhyunun aksine.

"Chanyeol af dilemek için çok geç. Biz o gün sen arkanı bana döndüğünde bittik. Bir daha biz diye bir şey olmayacak. Bırak şimdi beni.''

''İstemiyorum, her gün ben den uzak olduğun için ölüyorum Baekhyun.Tek başına acı çektiğini düşünüyorsun ama bende çektim ve çekiyorum. Sensizlik o kadar zor ki hala nasıl ayakta kaldığıma şaşıyorum. İçim sevgisizlikten, olmayışından çürümeye başladı.Lütfen kendimi affettirmeme izin ver.''nefesi tıkanırken konuşmaya devam etmesiyle Baekhyun da sınıra yaklaşmıştı.

''Chanyeol farkındaysan sevgilim var. Rahat beni,yeter bende mutlu olmak istiyorum unutmak istiyorum anlıyor musun ?''hiç bir duygu kırıntısı barındırmayan sesiyle konuşunca Chanyeol kollarını istemeyerekte  olsa açtıktan sonra bir kaç adım geri çekildiğinde Baekhyun derin bir nefes almıştı ki balkonun kapısının sertçe açılıp kapanmıştı.O tarafa bakmak istemese de bakışları  küçük balkonlarına kaymıştı.

Ve gördüğü sahne ömründen ömür almaya yetmişti.

Şuraya ''The End ''yazıp kaçasım var yada bir hafta bölüm atmayasım kk

Yorum istiyorummm bolca :(