Playgirl, Playboy (Unedited)

First Chapter

Bullshit.

Isang napakagandang panimula sa aking napakagandang sarili, I mean, sa aking napakagandang istorya pala. Simula pa lang pero nagmumura na agad ako, pero wag ka mag back out. Stressed lang talaga ako. hayyy.

Love is when two people want to be together. Want to share every second, want to hold each other tight, want to share happiness or even the sadness. If two people are willing to sacrifice to be with each other.

I looked at the paper once more and tried to comprehend with my speech.
Damn it. Get a grip, Cali. Speech lang yan. Isipin mo na lang na ikapapangit mo talaga kapag di mo na-ace ang percormance task nyo ngayon. Inhale. Exhale. Hooo I love you myself, may tiwala ako sayo, myself. You can do this, myself.
Bulong ko sa aking isipan para mapakalma ang aking sarili. Kanina ko pa kasing sinusubukan na i-memorize itong speech ko pero wala pa ring malaking progress na nangyayari.

Huminga ako ng malalim at binasa kong muli ang mga nakasaad sa papel na hawak ko. Three sentences na ang memorized ko so far. At mamaya na ang presentation nito.
I closed my eyes shut and took another deep breath. Feeling ko magkaka-dyslexia ako sa mga binabasa kong ito.

What is love?

Napabusangot ang aking mukha nang madaanan ng aking mata ang tanong na iyon sa introduction ng aking speech. Love daw. Big word! Hahaha. Obviously, I hate that word. Cliche? Edi wow sayo. I don't give a shit. Hindi naman ikaw ang nagpapaaral sa akin.

Bumalik muli ako sa pagbabasa. Kahit hindi bukal sa aking kalooban ay pinagbutihan ko ang pagme-memorize sa aking speech kahit na sobrang corny nito. Kahit naman kasi sobrang tamad ko, may goals pa rin ako! hahahaha.

Matapos ang ilang minuto pa ng pagninilay, finally, memorized ko na ang aking speech. *insert happy dance* Hahahaha. Ang saya lang.

And like any other stories, biglang papasok sa eksena ang maganda kong bestfriend.

Si Bryce. Wag nyo sakin itanong kung bakit tunog pang-lalaki ang pangalan nya. Ewan ko ba sa mga mayayaman, ang weird nilang magpangalan. May iba na kinabog ang hollywood stars, may iba naman na parang pangalan ng gamot sa hirap i-pronounce. Hahaha.

"It really makes me wonder." banggit nya sa isang line ng sentence nya habang may nakakasimpatyang emosyon sa kanyang mukha. #scripted. I bet she's still not through with her speech. #Relate.

"Can't believe you're still memorizing that one." Natatawang saad ko sa kanya saka itinupi ang papel na aking hawak. Mamaya na lamang ulit ako magpapakadalubhasa.

"What is memorizing? The act of memorization. What is memorization? The process of memorizing. Orayt!"

I laughed hard. #Goals talaga kami nitong babaeng ito. Parehas na brilliant at parehas na may sapak.

"Don't tell me, naka-drugs ka na ulit B? Hindi mo man lang ako ininformed."

"Baliw. Okay, enough nonsense, tapos ka na sa speech mo? Sumasakit na ang ulo ko sa nyetang ito, my gosh!"

"Not yet. Samahan mo na lang ako sa canteen. Doon natin hintayin sina Hiro. Gutom na ako e." Sabi ko na lamang saka namin tinungo ang daan papunta sa canteen

It's definitely not our first day of school. At lalong hindi na umaga. It's lunch time at first period ang Oral Communications namin afterlunch.