Isolation

Πρόσωπο με πρόσωπο

Ο Noah τράβηξε με δύναμη τη βαριά μάλλινη κουβέρτα που τον κάλυπτε και προσπάθησε να σηκωθεί. Τα γυμνά του πόδια ακούμπησαν στο έδαφος και ένα ρίγος διαπέρασε ολόκληρο το σώμα του καθώς ακουμπούσε τα παγωμένα μαρμάρινα πλακάκια του δωματίου του. Μπορεί το υπόλοιπο σπίτι να ήταν κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από ξύλινες τάβλες, ωστόσο το συγκεκριμένο δωμάτιο αποτελούσε την μοναδική εξαίρεση.

Ο Noah ακούμπησε τον τοίχο και σκέφτηκε ότι πιθανότατα δεν είχε τοποθετηθεί τυχαία σε αυτό το χώρο που έμοιαζε με μικρή εντατική μονάδα θεραπείας. Το δωμάτιο διέθετε ένα σωρό υπερσύγχρονες συσκευές και μηχανήματα που είχαν προκαλέσει το ενδιαφέρον του νεαρού άνδρα, ωστόσο εκείνος δεν είχε καμία απολύτως ιδέα σε τι χρησίμευαν όλα αυτά και μάλλον δεν τον ενδιέφερε κιόλας. Αυτό που τον απασχολούσε τώρα ήταν το στομάχι του, η Amanda είχε φροντίσει για τη σωστή σίτιση του Noah και μάλιστα τηρούσε το πρόγραμμα με ιδιαίτερη αυστηρότητα, ωστόσο εκείνο το πρωί ή γνωστή ενόχληση έκανε την εμφάνιση της και ο Noah κατάλαβε αμέσως ότι ο οργανισμός του ζητούσε απεγνωσμένα τροφή. Κοίταξε το ψηφιακό ρολόι δίπλα στο κομοδίνο του και αφού φόρεσε μία χοντρή ζακέτα κατέβηκε με αργά και αθόρυβα βήματα στο χολ προσπαθώντας να μην γίνει αντιληπτός.

Ήταν μόλις έξι και είκοσι και ο ήλιος δεν είχε ακόμη εμφανιστεί με αποτέλεσμα ολόκληρο το σπίτι να βρίσκεται σχεδόν βυθισμένο στο σκοτάδι ενώ σε κάθε χώρο είχε σκορπιστεί μία απέραντη ησυχία που μάλλον φυσική ήταν για τόσο πρωινή ώρα.

"Μάλλον δεν έχει ξυπνήσει κανένας ακόμη"
Συλλογίστηκε ο Noah καθώς βάδιζε αθόρυβα προς την κουζίνα όταν ένας δυνατός γδούπος του έκοψε την ανάσα. "Παναγία μου, ποιός κάνει φασαρία τέτοια ώρα; " σκέφτηκε και κατευθύνθηκε προς την τραπεζαρία από την οποία είχε ακουστεί ο θόρυβος, όμως δεν βρήκε κανέναν εκεί πέρα από το παράθυρο που ήταν ανοιχτό και είχε κοπανήσει με δύναμη στον τοίχο. Πλησίασε, το έκλεισε και έμεινε να κοιτάζει απέξω όσο του επέτρεπε το ελάχιστο φως που υπήρχε. Ο αέρας χτυπούσε αλύπητα το σπίτι ωστόσο παρά την απλότητα της κατασκευής του από ξύλινα δοκάρια, η ποιότητα και ή σταθερότητα του ήταν εμφανής αφού στο εσωτερικό του δεν ακουγόταν ο παραμικρός θόρυβος. Ο Noah συνέχισε να αγναντεύει το απέραντο τοπίο ώσπου παρατήρησε σε κάτι θάμνους λίγα μέτρα από το σπίτι μία παράξενη και σκοτεινή φιγούρα να τον κοιτάζει επίμονα. Άλλο ένα κύμα ρίγους διαπέρασε το κορμί του νεαρού άνδρα και αυτή τη φορά δεν έφταιγε το κρύο. Ο τρόμος είχε παραλύσει το σώμα του Noah και δεν το άφηνε να κάνει βήμα. Ο νεαρός άνδρας και η μυστηριώδης φιγούρα έμειναν να κοιτάζουν ο ένας τον άλλο για αρκετό διάστημα, ώσπου ο Noah κοίταξε και τον υπόλοιπο κήπο για να καθησυχάσει τον εαυτό του και να σιγουρευτεί ότι όσα είχε δει δεν υπήρχαν παρά στη σφαίρα της φαντασίας του, ωστόσο προς μεγάλη του έκπληξη αντίκρισε αλλες δύο παρόμοιες φιγούρες να κοιτούν προς το μέρος του με το ίδιο επιτακτικό ύφος. "Θεέ μου βοήθησε με" συλλογίστηκε και τρέμοντας έτρεξε και ασφάλισε την πόρτα. Είχε πάντοτε θάρρος και ψυχραιμία, ωστόσο αυτή τη φορά κάτι μέσα του τον είχε εμποδίσει να κάνει οποιαδήποτε κίνηση για να πλησιάσει κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους που είχε δει κρυμμένους έξω από το σπίτι. Πλησίασε και πάλι στο παράθυρο και κοίταξε προς τους θάμνους οι τρείς φιγούρες ήταν ακόμη εκεί και κοίταζαν επίμονα προς την ίδια κατεύθυνση, τον Noah. Ο νεαρός άνδρας ένιωσε φίδια να τον ζώνουν και αμέσως έτρεξε πανικόβλητος στον πάνω όροφο, φωνάζοντας και ξυπνώντας όλους τους υπόλοιπους.