Isolation

Πρόσωπο με πρόσωπο

Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου έκαναν την εμφάνιση τους πέφτοντας βιαστικά στα παράθυρα, της πρόχειρα στημένης κατοικίας του Valerio. Ή ανιψιά του Amanda, είχε σηκωθεί από νωρίς για να προετοιμαστεί και να σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια τις κινήσεις της μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Το σχέδιο της νεαρής κοπέλας να μπεί στο στρατόπεδο του Arrio και να τον αντιμετωπίσει παραμερίζοντας την απροσπέλαστη ασφάλεια του, φάνταζε ως μία αποστολή αυτοκτονίας. Δεν γινόταν όμως διαφορετικά καθώς η όλη κατάσταση την είχε κουράσει αφάνταστα, κάποιος έπρεπε να βάλει τέλος σε αυτό το ανεξέλεγκτο κυνηγητό, το οποίο στοίχιζε τη ζωή σε απροστάτευτους ανθρώπους και η Amanda ήταν αποφασισμένη να πράξει αναλόγως.

Από μία χαραμάδα πέρασε μία ακτίνα φωτός και έπεσε πάνω στην κοπέλα. "Είναι ώρα" σκέφτηκε και άρχισε να ετοιμάζεται. Ο θείος της Valerio, είχε στη διάθεση του ένα μεγάλο αριθμό από όπλα και αξεσουάρ κάθε τύπου καθώς επίσης ειδικό ρουχισμό τα οποία κρατούσε σε περίπτωση ανάγκης. Ή κοπέλα πήρε ένα σάκο και τοποθέτησε μέσα όσο εξοπλισμό μπορούσε να σηκώσει ενώ έκρυψε και μερικά περίστροφα στη ζώνη της για κάθε ενδεχόμενο.

- Θα έρθουμε και εμείς μαζί.

Ακούστηκαν με μία φωνή. Ή νεαρή κοπέλα γύρισε και αντίκρισε τους υπόλοιπους τρεις φίλους της να στέκονται στην είσοδο του δωματίου και να την κοιτάζουν συμπονετικά.

- Αmanda δε χρειάζονται ενδοιασμοί σε μία τόσο δύσκολη στιγμή, εδώ που φτάσαμε ας το τελειώσουμε όλοι μαζί, τι λες;

Αναφώνησε ο Liam.

- Έρχεστε μαζί μου σε ένα ταξίδι προς το θάνατο. Δε θα μπορούσα να ζητήσω περισσότερα από εσάς.

Αποκρίθηκε η Amanda συγκινημένη, καθώς δάκρυα έτρεχαν και πάλι στα μάγουλα της.

- Μέχρι το θάνατο θα έφτανα μαζί σου, δεν τι ξέρεις;

Είπε ο Noah και την αγκάλιασε σφιχτά, τοποθετώντας το κεφάλι του στο στέρνο της.

- Δεν είναι η κατάλληλη ώρα για συναισθηματισμούς. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

Αναφώνησε η Emily και οι τέσσερις φίλοι χωρίς περιττές καθυστερήσεις έφυγαν βιαστικά για το στρατόπεδο του Arrio Galgo.
Ο θείος της Amanda είχε αρνηθεί κατηγορηματικά να την αποχαιρετήσει παραμένοντας κλεισμένος στο δωμάτιο του, καθώς γνώριζε ότι η ανιψιά του δεν θα επιβίωνε μετά από αυτή της την απόφαση. Συνεπώς δεν ήθελε να ασχοληθεί με αποχαιρετισμούς και συναισθήματα που θα έκαναν ακόμη πιο δύσκολη την κατάσταση για εκείνον, προκαλώντας του ακόμη μεγαλύτερη θλίψη. Οι τέσσερις φίλοι κατευθύνονταν τώρα εξω από την πεδιάδα πλησιάζοντας μία από τις πιο επικίνδυνες και κακόφημες περιοχές του νησιού. Το στρατόπεδο του Arrio Galgo, ήταν πρακτικά ένα οίκημα αποτελούμενο σε μεγάλο βαθμό από μικρά κτίρια που λειτουργούσαν ως αποθήκες για οπλα, πετρέλαιο ακόμη και ναρκωτικές ουσίες. Αντικείμενα και εμπορεύματα τεράστιας αξίας που στέλνονταν σε όλο τον κόσμο. Όλα αυτά όμως δεν είχαν καμία αξία μπροστά στα μάτια του πιο ισχυρού ανθρώπου πάνω στο νησί. Εκείνος επιθυμούσε με λαχτάρα ένα και μόνο πράγμα και αυτό δεν ήταν άλλο από το θησαυρό της Ισαβέλλας.