Isolation

Μέγαρο Ισαβέλλα

Το προηγούμενο βράδυ είχε αποδειχθεί καθοριστικό για την τροπή των γεγονότων σχετικά με το θησαυρό. Ωστόσο η νύχτα που πέρασε για τους τέσσερις φίλους έμοιαζε πιο απαιτητική από ότι συνήθως. Κανένας τους δεν μπορούσε να βρει γαλήνη και να κοιμηθεί μέσα σε αυτό το διάστημα και όσο ο χρόνος περνούσε η λαχτάρα τους για να κυνηγήσουν την αλήθεια φούντωνε μέσα τους ολοένα και περισσότερο. Ωστόσο η αλήθεια και η γνώση δεν αποτελούσαν τα μοναδικά κίνητρα για την αναζήτηση της χαμένης περιουσίας. Ο Arrio Galgo στο παρελθόν είχε προειδοποιήσει την παρέα ότι αν δεν ανακάλυπτε τον θησαυρό μέσα σε διάστημα ενός μήνα, τότε οι συνέπειες θα ήταν καταστροφικές για τους ίδιους.

Μεγάλη μέρα η σημερινή. Η παρέα θα αναζητούσε επιτέλους το χαμένο μαυσωλείο αναζητώντας απαντήσεις. Η Emily βρισκόταν ακόμα ξαπλωμένη χωρίς να έχει κλείσει τα μάτια της ούτε για ένα λεπτό. Εικόνες και αναμνήσεις περιστρέφονταν στο μυαλό της ασταμάτητα και ταυτόχρονα ο φόβος έπαιρνε χαοτικές διαστάσεις, ώσπου η κοπέλα ένιωθε τους παλμούς της να αυξάνονται ολοένα και περισσότερο σε κάθε της σκέψη. Έφερε στην μνήμη της και πάλι τον Ισπανό βαρόνο ναρκωτικών Arrio και τα λεγόμενα του. "Είναι ικανός για τα πάντα, δεν υπάρχουν περιθώρια" σκέφτηκε και σηκώθηκε βιαστικά από το κρεβάτι για να σηκώσει και τους άλλους.

Οι τέσσερις φίλοι τώρα είχαν αφήσει το σπίτι του Valerio που βρισκόταν στην κοιλάδα και κατευθύνονταν με οδηγό την Emily προς το κτίσμα που είχε δει στο όνειρο της. Ωστόσο η περιπλάνηση είχε αρχίσει να γίνεται κουραστική καθώς η παρέα αναζητούσε για ώρες το ισπανικό μνημείο, χωρίς όμως να έχουν ιδιαίτερο αποτέλεσμα.

- Emily είσαι σίγουρη ότι βρισκόμαστε σε σωστό δρόμο; Περπατάμε εδώ και ώρες χωρίς λόγο νομίζω!

Αναφώνησε ο Liam.

- Το όνειρο είναι πολύ αμυδρό μέσα στο μυαλό μου. Θα πρέπει ίσως να συγκεντρωθώ και έτσι θα καταφέρω να βρω το μνημείο.

Αποκρίθηκε εκείνη με ψυχραιμία.

- Το μαυσωλείο πρέπει να είναι σχετικά κοντά μας. Θυμάμαι όταν το είχα ανακαλύψει πριν από χρόνια, ότι βρισκόταν χτισμένο κοντά στο κέντρο του δακτυλίου της κοιλάδας.

Είπε η Amanda και συνέχισε να περπατάει με αποφασιστικότητα.

- Καλό θα ήταν να το βρούμε μέσα στην επόμενη ώρα, γιατί έχω αρχίσει να χάνω τις ελπίδες μου για το υποτιθέμενο όνειρο.