THEIR STORY BOOK 3

H13-'Ze gingen uit eten...'

We zijn een paar dagen verder. Luna en luke blijven rond gaan in mijn hoofd. 'Hey' zegt Logan. Hij legt een bordje met een broodje erop. 'Dank je' 'Gaat het'. Ik knik. 'Ja beetje moe'. Logan glimlacht. 'Ik wil je helpen' 'Weet ik. Ik roep ook wel'. Logan geeft me kus. 'En dan kom ik je helpen'. Ik glimlach. Mijn telefoon gaat over. Ik kom van het bed af en neem op. 'Hallo ?'. Een meisje huilt. 'Aubrey ?' 'ja?' 'Met Luna' 'Wat is er en waarom huil je ?' 'Mama en papa ...ze....'. Ze huilt weer. 'Aubrey met Luke, wil je alsjeblieft naar het ziekenhuis komen' 'Hoezo ' zeg ik een beetje in paniek. 'Het gaat om mam en pap'. Zijn stem trilt. 'Ja natuurlijk'. Ik hang op en stop mijn telefoon weg en pak mijn autosleutels. 'Wat ga je doen'. Tranen borrelen op. 'Je weet dat ik naar mijn ouders ging , ik kreeg geen uitleg maar kwam wel ergens achter. Ik heb ook nog een broertje en zusje, tweeling'. Logan kijkt verbaasd. 'Ja ik weet het maar er is iets gebeurd met mijn ouders'. Logan knikt. 'Ik rij wel'.

Als we aankomen bij het ziekenhuis ren ik naar de wachtkamer. Luna en Luke rennen mijn kant op. 'Hey' zeg ik. 'Wat is er gebeurd' 'ik ga het rondvragen' zegt Logan. Hij kust me en loopt weg. 'Ze gingen uit eten en toen ze terug gingen naar huis kregen ze een ongeluk , volle vaart tegen een andere auto en vlogen over de kop' zegt Luke. Luna zegt niks. 'En hoe zijn ze nu'. Luke krijgt nu wel traan ogen. 'Ze overleven het niet' zegt hij. 'Weet je dat zeker'. Luke knikt. 'Beide hersenbloeding , over paar minuten zijn ze weg. We mogen naar hun toe gaan alleen we kunnen het niet'. Ik weet niet hoe ik me moet voelen. 'Luna' zeg ik. Ik zie aan haar dat ze zich niet fijn voelt. 'Kom is'. Ik sla mijn armen om haar heen. Ze huilt. '10 jaar hadden we geen ouders, en toen we ouders hadden gaan ze dood'. Ik zucht diep. 'Waarom...ben jij niet verdrietig..' zegt Luke. Ik zucht. 'Kom hier'. Hij omhelst mij ook. 'Omdat ik de klap later pas krijg, echt waar van binnen ga ik dood. Maar ga het meeste mijn moeder missen. Mijn vader is niet zo'n goede man. Ik ken hem al 27 jaar' 'Maar alsnog' snikt Luna. 'Aubrey' hoor ik Jack zeggen. Ik laat Luna en Luke los en draai om. Jake staat met een tas in zijn hand. Hij heeft gehuild. Ik loop naar hem toe en omhels hem. 'Je weet het al' 'Ja' zegt hij met een trillende stem. Ik zie Dylan aan komen lopen. Henna , zijn vrouw loopt naast hem en zijn twee dochter lopen er ook bij. Ik laat Jack los. Dylan komt naar binnen en omhelst me. 'Waar zijn ze' 'kamer 14' zegt Luke. Dylan geeft me een kus op mijn voorhoofd en rent weg. Henna begroet me en volgt hem. Lizzie , de oudste dochter. Ze is 6 en Carly van 4 . Ze komen naar me toe. Ik omhels ze. 'Hey schatjes' 'Hey tante Aubrey' zeggen ze tegelijk. 'Hoe gaat het met jullie' 'Goed' zeggen ze blij. Ik glimlach. 'Dat is fijn. Ik heb wat nieuws voor jullie' 'wat dan' zegt Carly blij. 'Ik verwacht een kindje' 'Echt ?' zegt Jack. Ik kom omhoog en kijk hem aan en knik. Hij glimlacht

******************

Volgende hoofdstuk komt er al aan...de dood van haar ouders is niet zo snel vergeten...